In het redactioneel commentaar van het Antilliaans Dagblad van 11 december, ‘Verdacht politicus’, toont het AD zich bezorgd over de reactie van vele inwoners van Curaçao in de geest van ‘hè hè, eindelijk’.
AD neemt een ferme positie in op de ‘moral highground’ en stelt ‘iemand is onschuldig tot het tegendeel is bewezen’. Dat is natuurlijk onzin, iemand is schuldig of onschuldig, dat is een feit of dat nu bewezen wordt of niet. En daarom staat het ook niet zo in de wetgeving. En daarom kun je toch al hechtenis krijgen als onschuldige verdachte.
Waar het AD op slordige wijze naar refereert, is de ‘onschuldpresumptie’, zoals verwoord in artikel 6, lid 2 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens: Een ieder tegen wie een vervolging is ingesteld wordt voor onschuldig gehouden totdat zijn schuld in rechte is komen vast te staan. Let op het woord ‘gehouden’.
Dat betekent dat Openbaar Ministerie en rechter moeten werken vanuit de vooronderstelling dat de verdachte onschuldig is. Cirkelredeneringen (heel populair in het civiele recht) zoals: de verdachte is schuldig, dus zal hij het strafbare feit wel gepleegd hebben, dus is hij schuldig, zijn daarmee verboden.
De onschuldpresumptie is een norm die de justitiële instanties bindt, niet de bewoners van Curaçao en ook niet het AD. Het is geen recht van de verdachte dat door iedereen moet worden gerespecteerd.
De verontwaardiging van AD over de mening van vele Curaçaoënaars over Schotte is dan ook volledig misplaatst.

Rob Matthijssen, Curaçao

Noot redactie: In Amerikaanse politie- en misdaadprogramma’s wordt doorgaans aan het begin uitdrukkelijk opgemerkt: ,,All suspects are innocent until proven guilty in a court of law.” Behalve door de rechter kan iemand namelijk ook door het publiek worden veroordeeld. Maar in ons systeem is het de rechter die uiteindelijk het strafrechtelijke oordeel velt. Dat is de boodschap in het hoofdredactioneel commentaar waarop de heer Matthijssen reageert. De redactie is hem erkentelijk voor zijn reactie. Mogelijk was de bedoelde boodschap juridisch niet 100 procent juist geformuleerd en is deze daardoor anders bij hem overgekomen. Uiteraard is het Antilliaans Dagblad niet ‘verontwaardigd’ over de mening van veel Curaçaoënaars. Deze mening is juist begrijpelijk. Als de heer Matthijssen deze krant de afgelopen drie jaar goed heeft gevolgd, moet duidelijk zijn dat het AD er telkens als een van de eersten bij was (en nog steeds is) om misstanden en wanbeleid en vooral politieke corruptie stelselmatig, dag in dag uit, aan de kaak te stellen; juist in het belang van de integriteit en onomkoopbaarheid van politieke bestuurders, waarover - zoals hetzelfde commentaar besluit - geen enkele twijfel mag bestaan. Feit is wel dat voor elke burger en elke politicus geldt dat hij niet als schuldig kan worden aangemerkt totdat hij door de strafrechter is veroordeeld. Of dit nu MFK’er Schotte is of een ander, iemand die officieel de status van verdachte heeft, is nog niet schuldig bevonden. Daar heeft de redactie op willen wijzen. Waar deze krant in hetzelfde commentaar óók op heeft willen wijzen is dat, hoewel dus niet schuldig, maar wél verdacht, zo’n politicus (tijdelijk) afstand zou dienen te doen van zijn Statenzetel.