2019 begint NU
Daarop kan ik maar één ding zeggen: Bazur maakt zich zorgen om de verkeerde periode. Hoewel op zich van groot belang, is de periode tussen einde Isla-contract en eerste steenlegging minder belangrijk dan de periode tussen NU en einde Isla-contract.
MSi heeft altijd benadrukt dat het denk- en besluitvormingsproces over die nieuwe stad reeds NU moet beginnen.
Waarom?
(1) Overheid, burgers, ondernemers en maatschappelijke organisaties hebben dan maar liefst tien jaar voor adaptatie aan de nieuwe situatie;
(2) adaptatie is voor individuen, bedrijfsleven en instanties echter onmogelijk zonder een omvattend plan; niemand kan op eigen kracht en inzichten een optimale afstemming realiseren;
(3) werkgevers, vakbonden, onderwijs, toerisme, huisvesting e.d. moeten daarom onder regie van en samen met de overheid gezamenlijk een blauwdruk realiseren;
(4) voor die regie moet van nu af kennis worden geaccumuleerd over grofweg: ontmanteling raffinaderij; preparatie van het terrein voor nieuwe bestemmingen; marktonderzoek naar (nieuwe) economische mogelijkheden; informatie aan en acquisitie van nieuwe ondernemers en investeerders; voorbereiding van onderwijs voor nieuwe soorten arbeidskracht; afspraken met vakbonden over omscholings- en afvloeiingsregelingen; etc. etc.; last but not least, binnen de samenleving als geheel moet psychologische en ideologische bereidheid worden gecreëerd voor acceptatie van het idee van een nieuwe stad.
Het is duidelijk dat als er NU een Isla-besluit wordt genomen en daardoor het geschetste proces NU reeds kan beginnen, de tijd tussen einde contract en eerste steenlegging helemaal niet zo lang hoeft te zijn als Bazur vreest en zeker geen zwart gat is, noch qua planning, noch qua economisch perspectief.
Er is nog iets. Het is onzeker of PdVSA rustig 2019 afwacht. Zij verliest immers de ene na de andere rechtszaak en moet voor haar schending van milieunormen gaan betalen. Daarnaast blijkt BOO geen betrouwbare energieproducent. Logisch dat PdVSA dreigt met vertrek.
Vertrekken gebeurt dan zonder aankondiging. Onbetrouwbaarheid is immers haar handelsmerk. Het enige waarin PdVSA zich betrouwbaar heeft getoond is de productie van achttien voortijdige doden per jaar.
Deze reële mogelijkheid van contractbreuk is op zich al een argument om NU te beslissen en NU ook het noodzakelijke planproces te beginnen.
Gevaar van voortijdig vertrek voegt bovendien iets toe aan wat Curaçao vanaf NU moet doen: voorkomen dat PdVSA vertrekt zonder vergoeding voor de milieuschade.
Dat is een overheidstaak en juist dat geeft extra zorgen. Bazur schreef op 15-03-10 over de wandeling ooit van de Venezolaanse president Perez over de Emmabrug met de Curaçaose politici achter zich aan:
’Wellicht een typische houding van Curaçaose politici t.o.v. Venezuela: Venezuela wandelt stevig door en Curaçao huppelt daar een beetje achteraan’.
Ik onderschrijf die beeldspraak, zeker nu. Chávez is Perez niet.
Bovendien steunt het kabinet Schotte op twee peilers die, net als Brión destijds, maar wat graag Venezolaan worden: Cooper en Wiels (Wiels zelf noemt het onafhankelijkheid).
Schotte schrijft aan Donner dat gezondheid prioriteit heeft, laat Ecorys scenario’s voor de Isla uitwerken, zonder gezondheid te noemen, en schrijft aan de rechtbank dat Isla zich aan de milieunormen houdt en hij daarom niet handhavend hoeft op te treden.
Binnen enkele weken leidt Schotte dus Donner om de tuin, bezorgt hij Ecorys een spagaat en ontkent hij dat er jaarlijks achttien doden vallen.
Daarmee laat hij ‘onder de rook’ in de kou staan en huppelt hij achter de belangen van PdVSA aan.
Bazur moet dus met mij concluderen dat we voor een vermindering van uitstoot, laat staan voor het realiseren van de door ons beiden gewenste nieuwe stad niet op Schotte kunnen rekenen en dat Curaçao daarom de druk op de premier moet opvoeren voor een economisch en ecologisch beter Curaçao. Daarom de, eigenlijk voor Bazur overbodige, aansporing: Hitzig blijf schrijven.
Edgar ‘Gachi’ Leito, Voorzitter Movementu Solushon Isla, Curaçao
