Gaarne wil ik dit stuk aanbieden. Wellicht een beetje een ‘ver-van-mijn-bedshow’, maar gezien het feit dat de lezers (net als ik) wel vaker naar Nederlandse actualiteitenprogramma’s kijken, is mijn commentaar wellicht wel van toepassing. Zeker ook ter bezinning tijdens de vastenperiode die na carnaval zal beginnen.
Recent konden wij op de Nederlandse televisie (EenVandaag) zien hoe 2.033 Duitse oud-Waffen-SS’ers, woonachtig in verschillende landen (inclusief Nederland) nog steeds maandelijks pensioen (belastingvrij) ontvangen van de Duitse regering. Dit pensioen, het zogenaamde ‘Hitler-pensioen’, zou honderden euro’s bedragen per persoon. Dit in schril contrast met de magere uitkering (belastbaar) die de Holocaust-overlevenden ook ontvangen. De presentator van het programma en een Nederlandse Europarlementariër Paul Tang spraken er (terecht) schande van. Dhr. Tang zal er werk van maken bij het Europees Parlement en Duitsland hierover aan de tand voelen. Het is uiteraard een Nederlandse traditie, ook van de reguliere media, om het historische onrecht dat de Duitse bezetters hebben begaan jegens de slachtoffers van deze bezetting steeds te tonen opdat ‘dit nooit meer’ mag gebeuren. Dezelfde aandacht voor en het uitspreken van schande tegen ander onrecht mag ook verwacht worden van politici en media uit Nederland met betrekking tot andere schandalige historische situaties en bevolkingsgroepen. Helaas is niets minder waar. Ik ga het niet hebben over bijvoorbeeld de slavernijcompensatiediscussie, want daar zijn genoeg andere experts en activisten mee bezig. Ik ga het ook niet hebben over de compensatie van de Indonesische slachtoffers van de zogenaamde ‘Politionele Acties’, want deze kwestie wordt nog steeds uitgevochten in rechtszalen, helaas (uiteraard) met veel te weinig politieke en media aandacht in Nederland. Ik ga het ook niet hebben over het onrecht en gebrek aan enige compensatie met betrekking tot de onteigening en bezetting van Palestijnse gebieden door Israël en het blindelings partij kiezen voor deze bezetters door dezelfde politici en media in Nederland, want dat heb ik al vaker besproken.
Ik ga het hebben over een totaal vergeten groep. De (zwarte) Afrikaanse veteranen, die tijdens WO II met honderdduizenden gediend hebben in het Britse leger en gevochten hebben tegen Duitsland en Japan in Afrika, Azië en het Midden-Oosten. Zelfs op het slagveld werden deze soldaten blootgesteld aan discriminatie door hun (blanke) Britse kompanen en kregen ook een veel lager loon. Veelal moesten juist deze Afrikaanse soldaten na de capitulatie van Japan toch nog achterblijven in Zuidoost-Azië om het vuile werk te doen, terwijl de Britten naar huis konden gaan. Deze huidige Afrikaanse veteranen leven in extreme armoede, met nauwelijks een pensioenuitkering of compensatie door het Verenigd Koninkrijk. Heeft u ooit van deze vergeten groep gehoord in de Nederlandse media en/of politiek? Laat staan dat een Europarlementariër er werk van zal maken om dit onrecht bespreekbaar te maken in het Europees Parlement.
Om maar niet te spreken over de honderdduizenden Noord-Afrikaanse soldaten die gediend hebben in het Franse leger in WO II en die mede verantwoordelijk waren voor de bevrijding van Europa door hun optreden op meerdere fronten (ook in Nederland). Maar daar willen de Nederlandse politici en media uiteraard helemaal niks van weten. Arabieren en moslims die gevochten hebben voor de bevrijding van Europa? Kom nou? Deze zijn overigens wel gecompenseerd door Frankrijk na de oorlog; door het op een zeer brute en bloedige manier neerslaan van de Algerijnse onafhankelijkheidsstrijd. Voor deze hypocrisie heb ik geen woorden.
Voornaamste bronnen: 1) EenVandaag, februari 2019. 2) ‘The forgotten heroes of Empire’, Al Jazeera English, documentaire, februari 2019.
Nouaf Ajubi,
Curaçao