De lichten zijn uit, het is een grote, donkere vlek midden in de stad, ooit de trots van Curaçao, een uniek hotel met een fantastisch uitzicht, waar je op de oude fortmuren kon staan en bijna de binnenkomende schepen kon aanraken.

Het oude Intercontinental Hotel, bekend zowel bij de toeristen als bij de lokale bevolking, die elk weekend wel te vinden waren in de ‘Cave de Neptune’ waar de gasten verwelkomd werden door een piraat met een écht houten been en een papegaai op zijn schouders. Waar de heren in pak en de dames in avondkleding gingen dansen op muziek van bekende Curaçaose bands en iedereen kon meezingen met bekende zangers zoals Boy Dap.
Daarna was het naar het casino tot de kleine uurtjes. Bekende artiesten zoals Julio Iglesias hebben daar opgetreden. Een klassehotel op een prachtlocatie, waar de vips van de bekende juwelierszaak Spritzer & Fuhrmann verbleven die met privévliegtuigen kwamen om bij Charles Fuhrmann persoonlijk hun exclusieve blingbling te komen halen. Ik zie nog John Donnahue in het casino naast Frankie Ruiz staan, die iedereen bij voornaam kende en iedereen de hand kwam schudden. Aan de overkant had je Bud Sweet in het Hilton-casino, ook al zo’n kleurrijk figuur.
Na 30 mei viel Curaçao in een diepe put en was ons toerisme met 15 jaar achteruitgezet door de ‘sociale revolutie’ en zijn er heel veel mensen, waaronder vele ondernemers vertrokken om hun toekomst elders te verzekeren.
Alle hotels op Curaçao stonden leeg en op het punt failliet te gaan en de overheid heeft de meeste hotels overgenomen om de arbeidsplaatsen te behouden maar zoals altijd, de overheid kan en moet nooit in de private sector gaan want het werkt niet.
Toen stonden de hotels voor een habbekrats te koop en werd het Hilton verkocht aan Jimmy Cozo, die daarna, nadat hij het hotel had leeggezogen, Coral Cliff kocht waar hij hetzelfde deed om daarna met de noorderzon te vertrekken met achterlating van een berg schulden.
Plaza Hotel, zoals het daarna heette, stond ook te koop en moest men beslissen om het al dan niet aan Princess Cruises te verkopen die Curaçao als thuishaven wilde gebruiken en passagiers daar wilde huisvesten totdat ze de volgende dag weer konden vertrekken. De beslissing viel toen om het aan de Van der Valk-groep te verkopen.
In het begin was er een heleboel tegenwerking omdat men dacht dat ze allemaal ‘rugzaktoeristen’ hiernaartoe zouden halen.
Men zag het niet zo zitten en Marc van der Valk voerde hele veldslagen met de KLM, om de tarieven te verlagen totdat hij ertoe overging om zijn gasten met Sobel Air hiernaartoe te halen, wat de KLM hem niet in dank heeft afgenomen.
Het bleek een groot succes te zijn en iedereen wilde bij Van der Valk naar het happy hour en er vooral gaan eten want daar was het, net als in Nederland, gezellig goedkoop en kreeg je ook net als thuis, een kers op je appelmoes.
De tent liep als een trein, de winkeliers in de stad waren reuzeblij omdat de ‘makamba’s’ betaalden met dure euro’s en niet zo op een gulden meer of minder keken en goed spendeerden.
Het probleem van Plaza Hotel was dat ze geen strand hadden en ze iedereen naar Seaquarium Beach moesten pendelen wat de taxibond hun niet in dank afnam. Dat hebben ze ook opgelost door de taxibond een bus cadeau te doen zodat zij hun gasten naar Seaquarium konden brengen.
De toenmalige gedeputeerde van Toerisme, de heer Ruben Page, dacht een oplossing te hebben en beloofde Van der Valk een strand midden in de stad, wat natuurlijk nooit kon. Gevolg was dat na een heleboel druk uit de gemeenschap en een rechtszaak, die Van der Valk won, de partijen tot een deal kwamen om de claim te laten vallen in ruil voor een stuk terrein waar hij Kontiki Beach neerzette.
Toen begon het verval van Plaza Hotel dat van de ene hand in de andere ging totdat men op het laatst niet eens meer wist wie de echte eigenaar was en tot vandaag de rechtmatige eigenaars nog steeds aan het vechten zijn om het hotel in handen te krijgen.
Er werd amper onderhoud meer gepleegd de schulden stapelden zich op en vanavond is de koningin gaan slapen want alles is donker en ziet er verlaten uit.
Ik hoop dat ze gauw een andere operator zullen vinden want het is en blijft een van de mooiste locaties van Curaçao.
Ik blijf lachen op deze klip want als ik twee maanden mijn stroomrekening niet betaal sluit Aqualectra mij onherroepelijk af en deze mensen hebben tonnen schuld die Aqualectra zal afschrijven als oninbaar en wij in de toekomst de prijsstijging zullen moeten gaan betalen om dat verlies te dekken
Arthur Donker,
Curaçao