Op 17 augustus jongstleden heeft KFO weer handig gebruikgemaakt om met hun ‘no’-manifestatie mee te liften op de Tula-herdenking. Je wordt onderhand moe van die jongens. Hetzelfde afgezaagde thema van de Nederlandse aantasting van ons zelfbeschikkingsrecht, dezelfde soort protestborden met stompzinnige verwijten of loze kreten zoals altijd vervaardigd door de KFO-fabriek en in handen gedouwd van opgehitste- en/of betaalde manifestanten. Het is triest om te zien hoe deze losgeslagen advocaten het volk bespelen en de mensen op het verkeerde been zetten voor doeleinden die in feite met de aard van de zaak niets te maken hebben. De onoprechtheid van deze pressiegroep blijkt onder meer uit de televisiespots die vertoond werden om het volk op te roepen voor deelname aan de manifestatie, de inhoud van die spots stond bol van leugens en verdraaiingen van de waarheid, pure manipulatie dus. Verder mochten wij uit de media vernemen welke politici hebben deelgenomen aan deze wederom uiterst pover ogende protestmars. De naam van de veroordeelde MFK-leider Schotte komt natuurlijk naar voren en die van Charles Cooper die recent zijn eigen politieke partij is begonnen nadat hij gelukkig, beter laat dan nooit, uit de MAN is gestapt. Aan Schotte hoeven wij niet veel woorden vuil te maken, dat hij een crimineel is werd inmiddels door de rechtbank vastgesteld terwijl daarna, uit het rapport van Huub Willems, ook is gebleken dat hij ten tijde van zijn premierschap medeverantwoordelijk is geweest voor het plunderen van overheids-nv’s door het benoemen in bestuursfuncties van aangetrouwde familieleden en andere trawanten. Puur nepotisme en corruptie dus. Zijn deelname aan en ondersteuning van de manifestatie verschaft het evenement nou niet bepaald een onbezoedeld en fris imago. Dit laatste geldt ook voor Cooper, menig MANista slaakte een zucht van opluchting toen hij eindelijk besloot de partij te verlaten. Veel te lang heeft deze opportunist, Nederland-hater en MFK-sympathisant de MAN gegijzeld gehouden in een greep die de partij heel wat reputatieschade heeft bezorgd waardoor steeds meer leden en partijcoryfeeën zoals de Martina’s, zich van de partij hadden gedistantieerd.
En dan die KFO-kwajongens. De strategie van deze straatvechters is onderhand voldoende duidelijk. Steeds wanneer zij strafprocesrechtelijk zijn vastgelopen wordt buiten de rechtbank naar maatschappelijk draagvlak gezocht voor hun vaak bizarre standpunten. KFO streeft een hoger doel na. Te vaak hebben deze strafpleiters immers hun hoofd gestoten tegen die vervelende halsstarrige Nederlandse rechters die maar niet manipuleerbaar zijn, in hun visie moet het land dan ook af van deze steriele kaaskoppen die niets begrijpen van de ‘Curaçaose zaak’ en dus ook het ‘nos-ku-nos’-gevoel niet aanvoelen en dus ook niet erkennen. KFO, Schotte, Cooper en soortgenoten willen af van de Consensusrijkswetten, willen af van Nederlands toezicht, niet omdat het zogenaamd het zelfbeschikkingsrecht aantast, maar puur om het bestuurlijk gemanipuleer in eigen hand te houden (‘nos-ku-nos’). De paleisintriges worden daardoor meer bevattelijk en onderlinge geschillen meer hanteerbaar, het wordt gerommel onder ons zelve, met schouderklopjes, knipoogjes, ‘abrazos’ en beloftes voor tegenprestaties kan dan veel meer en ook meer direct geregeld worden, er hoeft dan immers geen rekening meer te worden gehouden met externe pottenkijkers die alleen maar weten te zeuren over vastgelegde procedures en al die rare onzin over corporate governance en integriteit. Hinderlijk, die stijve makamba’s.
Wat KFO echter niet beseft is dat die wilde tijden van vroeger echt niet meer terugkomen. Als Curaçao morgen verlost zou zijn van Nederland en van de Consensusrijkswetten en als onafhankelijke staat gaat doorrollen, dan zal dat niet kunnen zonder duidelijke afspraken met andere financiële en monetaire toezichthouders zoals de Wereldbank en/of het IMF. En die zullen het Curaçao echt niet gemakkelijker maken dan het Cft dat thans doet. De wereld is steeds meer aan het internationaliseren, de behoefte aan harmonisering van begrotingstechnische normen en stelsels en toezichthoudende organen neemt steeds meer toe. Curaçao zal aan die trend niet kunnen ontsnappen. Daarin ligt nu juist het bedrog van KFO, men houdt de bevolking de verademing voor van een van Nederlands toezicht bevrijd land terwijl het alternatief, de onafhankelijkheid, juist veel benauwder zal zijn. Er wordt het volk dus een rad voor de ogen gedraaid. De hele pantomime die KFO opzet toont duidelijk aan dat die pressiegroep het volk als een domme, bespeelbare massa beschouwt die je naar je hand kan zetten. Schotte toont minachting voor het volk door de mensen te corrumperen met geld en cadeautjes (kralen dus), KFO door mensen te belazeren. Dit is dan de club die zich opwerpt als de redders van het vaderland. Te triest voor woorden.
George Lichtveld (kandidaat op de PAR-lijst), CuraçaoGe