De ervaringen met het referendum in 2009, dat ontaardde in een regelrechte oorlog tussen het ‘ja’- en het ‘nee’-kamp, compleet met valse informatie, discriminatie en intimidatie, zijn nog lang niet vergeten en toch wagen de strafpleiters van pressiegroep KFO (Kòrsou Fuerte i Outónomo) het om, in 2016, dit vuurtje opnieuw op te stoken. Misschien moeten zij dan toch eerst eens luisteren naar de conclusie van een van mijn ago-leerlingen, die in 2009 door diezelfde pressiegroep schandelijk werd misbruikt.
Het ago, arbeidsgericht onderwijs, ging in 2009 van start ‘from scratch’: er was letterlijk niets! De docenten probeerden er op alle mogelijke manieren het beste van te maken. Zo werd Ruchie Isidora ingeschakeld om met de leerlingen lokale ritmische instrumenten te bespelen, om op die manier het concentratievermogen, discipline en het vermogen tot samenwerken te ontwikkelen. En om hun positieve zelfbeeld een opkikker te geven mochten de leerlingen optreden op de Megapier bij aankomst van een groot Amerikaans cruiseschip. So far so good!
Maar terwijl de docenten druk bezig waren met de positieve vorming van deze kwetsbare ago-leerlingen, begon pressiegroep KFO met hun ondermijnende negatieve activiteiten. Op zaterdagochtend werden deze jongens politiek ‘bijgeschoold’, in ‘no’-truien gehesen, kregen wat geld in hun handen gedrukt, om daarna het hele weekend als levend reclamemateriaal over het eiland te fietsen. Maar het werd nog erger. Op een maandagochtend komt een leerling stralend bij mijn lessenaar zitten. Op mijn vraag hoe zijn weekend is geweest gaat hij meteen van start. ,,Yùfrou, nos ta bai mata tur makamba!”
Denkend dat het een grapje is, zeg ik: ,,Oké, e ora ei bo por kuminsá ku mi, pasobra mi tambe ta makamba.”
,,Si yùfrou, mester!”
,,Oké, i bo ta haña un idea kaba kon boso ta bai hasié?”
,,Si yùfrou, nos ta buta un tayer rònt di nan garganta i sende na kandela.”
Toen werd ik boos. Niet op die jongen, maar op diegenen die de euvele moed hadden dit soort gedachten in de hoofden van kwetsbare jongeren te stoppen.
De enige manier om dit aan te pakken was, door een beroep te doen op zijn emotionele intelligentie.
,,Oké, pero mi ta kere ku esei lo hasi hopi doló. Kasi sigur mi ta bai grita si.”
Zijn gezicht betrekt. ,,Si yùfrou, pero mester!”
,,Oké, pero bo no ta tumami na malu tòg, ora mi ta yora, grita, sklama, sapatia...!”
Hij grijpt mijn arm. ,,Yùfrou stòp! Bad joke, bad joke!”
We kijken elkaar aan en hij balt zijn vuist. ,,Yùfrou, stròng?”
Natuurlijk jongen: ,,Stròng!”

Elisabeth Hollander, Curaçao