Nulmeting: Inhoud van ambulancewerk goed, maar leiding niet

Van een onzer verslaggevers
Willemstad - Bij de ambulancedienst Fundashon Kuido di Ambulans Kòrsou (FKAK) is alleen 28 procent van het personeel tevreden met het werk en de werksituatie. Vijftig procent van de medewerkers geeft aan dat ze over het algemeen ontevreden zijn.

Dit blijkt uit een tevredenheidsonderzoek uitgevoerd door de Stichting Overheidsaccountantsbureau (Soab) waarvoor de vragenlijst naar 65 medewerkers is gestuurd en 43 deze ook hebben ingevuld (respons 66 procent).
Het onderzoek is twee jaar geleden uitgevoerd maar nu pas bekend geworden. Naar verluid hebben ook de werknemers en de vakbond het rapport niet ingezien. In het rapport wordt uitgelegd dat het om een nulmeting gaat en er worden verder geen aanbevelingen gedaan.

De resultaten laten zien dat de ontevredenheid niet zozeer gerelateerd is aan de inhoud van het werk of de ervaren werkdruk, werkstress of de arbeidsomstandigheden. ,,De helft van de medewerkers geeft aan ontevreden te zijn over de mate waarin ze zeggenschap hebben in beslissingen die hen aangaan en de balans tussen werk en privé”, aldus het rapport.
Maar nog meer ontevreden zijn zij over het bestuur (85 procent), de informatie en communicatie (71 procent), het loopbaanperspectief en de loopbaanmogelijkheden (68 procent), de arbeidsvoorwaarden (61 procent) en de directe leidinggevenden (60 procent).

In het rapport wordt uitgelegd: ,,Van het bestuur wordt verwacht dat zij de organisatie in goede banen leiden, besluitvaardig zijn, de taken delegeren en medewerkers aansturen en motiveren. Het merendeel (85 procent) van de medewerkers is (zeer) ontevreden over het bestuur van FKAK. Medewerkers vinden dat bij het bestuur een toekomstvisie ontbreekt, dat zij niet snel en besluitvaardig opereert en dat zij weinig toegankelijk is. Medewerkers hebben over het algemeen weinig vertrouwen in de besluiten en de deskundigheid van het bestuur en ervaren dat ze niet betrokken worden bij beslissingen die voor hen van belang zijn. Medewerkers geven aan dat het bestuur weinig oog heeft voor het welzijn van de medewerkers, weinig waardering toont en medewerkers niet gelijk behandelt.”

Daarnaast geeft 71 procent aan ontevreden te zijn over de communicatie tussen de afdelingen, de communicatie met de leidinggevende(n) en de frequentie en effectiviteit van werkoverleggen. De onderzoekers tekenen op: ,,Van de werkgever wordt verwacht dat die voldoende mogelijkheden aan medewerkers biedt om zich te kunnen ontwikkelen en ontplooien. Deze mogelijkheden beïnvloeden het zelfbeeld en de gevoelens van eigenwaarde van de medewerkers. De medewerkers geven aan weinig loopbaanperspectief te hebben en dat loonbaanafspraken nauwelijks worden nagekomen. Zij ervaren dat er weinig mogelijkheden zijn om hun loopbaanwensen met hun leidinggevende te bespreken en er is een zekere vrees voor baanverlies.”

Goede arbeidsvoorwaarden die rekening houden met de wensen van werknemers en de mogelijkheden van het bedrijf zijn onmisbaar in elke organisatie, zo wordt vastgesteld om te vervolgen met: ,,Medewerkers geven aan dat er weinig financiële doorgroeimogelijkheden zijn en dat er geen koppeling is tussen individuele prestatie en beloning. Medewerkers zijn het meest ontevreden over de match tussen hun salaris en het niveau van hun functie. Deze situatie is een aandachtspunt, zeker gezien de aard van het werk. Over het algemeen streeft de mens naar een eerlijke balans tussen wat zij in hun werk investeren en datgene wat ze ervoor terugkrijgen. Indien medewerkers het gevoel hebben dat ze niet goed beloond worden voor de inspanningen die zij leveren, zullen ze meer ontevreden zijn over hun werk. Tevens zijn zij minder gemotiveerd om dezelfde inspanningen te blijven leveren.”

En ten aanzien van de ontevredenheid over de directe leidinggevenden staat geschreven: ,,De medewerkers geven aan dat hun directe leidinggevenden de medewerkers niet goed met elkaar kunnen laten samenwerken en dat zij de taken niet goed verdelen. Medewerkers geven verder aan dat de ondersteuning vanuit de directe leidinggevenden niet optimaal is, dat zij zich niet gewaardeerd voelen en dat de directe leidinggevende niet voor hen opkomt. De meerderheid van de medewerkers geeft aan weinig vertrouwen te hebben in de beslissingen en de deskundigheid van de directe leidinggevenden.”