In een 2015 verschenen rapport geschreven door Marleen Revenberg (masterthesis sociale gografie) en aangeboden aan de toenmalige minister van Onderwijs, werd reeds melding gemaakt van het hoge percentage drop-outs onder scholieren op Curaçao. Het aantal scholieren dat zonder een diploma de middelbare school verlaat bedroeg toen 9.000 leerlingen: 35 procent. Ter vergelijking: in Nederland is het landelijke gemiddelde 2 procent.
We leven nu vijf jaar later. De minister-president heeft de portefeuille Onderwijs naar zich toegetrokken en doet onderwijs even erbij alsof er niets aan de hand is. Integendeel, in hetzelfde rapport kunnen we lezen dat het ministerie van Onderwijs niet veel grip heeft op de poblemen in het onderwijs. Het rapport is waarschijnlijk in een van de laden op het ministerie verdwenen, want we horen niets meer over eventuele vorderingen in het onderwijs. Het stopwoord ‘er is geen geld’ en ‘er zijn hogere prioriteiten’ kennen we. Toch vindt iedereen onderwijs heel erg belangrijk. Het is de vraag of het kabinet ook deze mening deelt.
We leven nu in een heel bijzondere tijd. We leven in een oorlogssituatie met een onzichtbare vijand. Een deel van de bevolking volgt de richtlijnen door de overheid opgelegd stipt op; een ander deel weet het beter en hanteert zijn eigen (geen) regels. Met betrekking tot de onderwijssituatie op Curaçao wil ik met name vragen bijzondere aandacht te schenken aan de mogelijke toename van drop-outs. Houdt de overheid bij elke beslissing rekening met de zwakkeren in onze samenleving? Zij hebben geen keuzes en geen middelen om voor zichzelf op te komen. Deze groep is volledig afhankelijk van de goedheid van anderen.
De beslissing bij middelbare scholen om van de leerlingen te vragen de ene week fysiek aanwezig te zijn en de andere week de lessen online te volgen is funest voor een groot deel van de leerlingen. Veel gezinnen hebben geen internet, geen geschikte ruimte thuis, geen device enz. om de lessen online te volgen. Bovendien zijn er docenten die niet weten om te gaan met virtueel onderwijs. Laten we ons absoluut niets wijs maken over digitaal onderwijs. Het Digitaal onderwijsproject van Maurice de Hondt in 2014 heeft aangetoond dat deze vorm van onderwijs in zijn geheel de leerlingen niet aanspreekt. En de resultaten anno 2020 in Nederland, waar de omstandigheden voor online onderwijs vele malen beter zijn dan op Curaçao, laten zien dat de leerlingen beter af zijn met fysiek onderwijs en dit geldt zeker voor leerlingen uit de sociaal zwakkere gezinnen. Online onderwijs versterkt de ongelijke kansen tussen de leerlingen. Laten we bovenal niet vergeten dat deze oorlogssituatie ten minste zeker tot juni 2022 zal voortduren.
Wat leerlingen juist nu nog meer dan in andere tijden nodig hebben, is begeleiding. Intensieve begeleiding zowel door hun mentor als door professionele begeleiders. Deze leerlingen moeten hun zelfvertrouwen versterken en ook het vertrouwen dat door studie een mooie toekomst in het verschiet ligt. Het zal veel overtuigingskracht en energie kosten, te meer daar deze leerlingen geen rolmodel hebben waaraan ze zich kunnen spiegelen. Daarentegen geeft het een grote voldoening aan de begeleiders wanneer ze erin slagen de leerling binnen het onderwijs te houden.
De meeste scholen staan ’s middags leeg. Heeft de schoolleiding gekeken naar de mogelijkheid om bepaalde lessen te herhalen in de middaguren of in deze tijd de zwakkere leerlingen te ondersteunen bij het maken van het huiswerk? Het kost de docent zeker meer moeite, maar de fysieke lessen zijn van groot belang voor de leerlingen. De leerlingen en ouders zullen deze geste ten zeerste waarderen. Gelukkig beseft het merendeel van de docenten dat zij er zijn voor de leerlingen en niet andersom. Helaas ziet onze regering het onderwijs als een sluitstuk van de begroting. Dit betekent dat er nu al grote schade wordt toegebracht aan de opbouw van onze toekomstige samenleving. Onderwijs geeft geen opbrengst op korte termijn. De resultaten ervan zullen we pas merken na verloop van 10 à 15 jaar. We gaan dit zien in 2035.
Willem A. Mink (Awor ta Basta)
Curaçao
