Eén front

Hun kracht is tevens hun zwakte. En omgekeerd. De ‘Groep Bezorgde Maatschappelijke Organisaties’. Hun zwakte is dat ze niet duidelijk stelling nemen, maar zich beperken tot het uiten van hun grote bezorgdheid. Dat deed de Groep in de ‘Verklaring van Willemstad’ op 31 mei en dat gebeurde ook deze week tijdens een persconferentie, om aan te geven dat de ‘crisis spoedig opgelost moet worden’ om ‘het land te redden’. Maar deze zwakte is - zeker in dit stadium - ook de kracht van de Groep. Want door zich te onthouden van een standpunt vóór of tegen de regering of vóór of tegen de Centrale Bank en/of andere instituties/instellingen/overheids-nv’s, verzekert de Groep zich ervan een gesprekspartner te zijn. Althans, de Groep sluit zichzelf niet bij voorbaat uit voor een dialoog. En, nog veel belangrijker, de Groep blijft één blok; ook al gevormd door uiteenlopende maatschappelijke organisaties met soms zeer verschillende belangen. Van tientallen werkgeversorganisaties, tot de grote vakcentrales, ngo’s en zelfs kerken en schoolbesturen. Dat alleen al maakt grote indruk, of behoort indruk te maken. Deze eensgezindheid werd zelden of nooit eerder vertoond. Het is daarom van het grootste belang om dit zo te houden; om als één front op te trekken en ‘nee’ te zeggen tegen de manier waarop het nu gaat met Curaçao. Want daarover zijn alle bijna 35 groeperingen het hartgrondig eens: zo gaat het snel bergafwaarts en zijn er straks alleen maar verliezers. Weg vertrouwen, economie in de min, banen op de tocht, geen sociaal perspectief. Kortom: een heilloze weg.
Hoewel niet (rechtstreeks) aangesproken, is het de regering die zich wel aangesproken moet voelen. Maar deze regering reageerde niet op de Verklaring van Willemstad veertien dagen geleden. Alleen Statenlid Wiels, tevens leider van regeringspartij Pueblo Soberano, liet van zich horen. Helaas weer erg negatief: hij kraakte het breed gedragen initiatief gelijk af. Pas na de deze week met nog meer kracht herhaalde noodkreet lijkt er beweging te komen, met de bespreking vrijdag met premier Schotte; hoewel zijn minister van Financiën Jamaloodin zich van de domme houdt en afvraagt ‘welke crisis’ de Groep bedoelt.
De komende dagen, weken, maanden en waarschijnlijk zelfs jaren zullen wegen moeten worden gevonden voor het herstel van het vertrouwen en het terugdringen van de verdeeldheid. Daarvoor bestaan geen vaste recepten of bewezen formules; die zullen stap voor stap moeten worden gezocht, ontwikkeld en toegepast. Maar het lukt in elk geval niet op de agressieve en intimiderende manier van Wiels. Zoals elk van de werkgevers- en werknemersorganisaties, non-gouvernementele organisaties, schoolbesturen en Raad van Kerken hun nek hebben uitgestoken in deze samenleving waarin de angstcultuur overheerst, moeten ook elk van de bewindslieden én Statenleden - vooral die van coalitiepartijen MFK, PS en MAN - hun verantwoordelijkheid nemen. Door open te staan voor dialoog. De mate waarin dit lukt, zal bepalen hoe krachtig of hoe zwak Curaçao werkelijk is.

Sidebar

Nieuws menu

AD Commentaar

Eén front