De woorden ‘Bon Biní’ zullen de komende dagen regelmatig klinken - ‘Welkom’ - vooral in verband met de Bon Biní for Business Curaçao Investment Summit die maandag en dinsdag plaatsvindt. Een vervolg op de eerste Bon Biní juni vorig jaar in Nederland. Ook toen met Curaçao als middelpunt. Het is toe te juichen dat de Nederlandse premier Mark Rutte (VVD) zich op deze manier inzet voor de Curaçaose investeringsconferentie en het welslagen ervan. Zonder twijfel wordt zijn aanwezigheid gewaardeerd en geeft Rutte’s deelname extra gewicht aan de summit. Het programma voorziet in een hele reeks presentaties en paneldiscussies over uiteenlopende onderwerpen. Prachtig. Maar wat vooral telt, is wat het de bevolking oplevert. Concrete en tastbare resultaten.
Het is de hoogste tijd dat het vizier daadwerkelijk is gericht op investeringen; met als doel economische bedrijvigheid, groei, werk, inkomen en daardoor (veel) meer ruimte voor publieke voorzieningen als infrastructuur, zorg en met name sociaal welzijn en armoedebestrijding. Stonden de jaren vóór 10-10-’10 in het teken van het eindeloos debat over de staatskundige herstructurering, de eerste acht jaar na deze historische datum werden in beslag genomen door eerst politieke onrust en wanbestuur en daarna door zorgen over de verslechterde overheidsfinanciën en het door middel van een rigide toezichtregime op orde krijgen daarvan. Dat heeft bepaald niet bijgedragen aan het vereiste vertrouwen van het lokale bedrijfsleven en onder buitenlandse investeerders, die niet de ruimte kregen en zelf ook niet het initiatief daartoe namen om te doen wat ondernemers moeten doen: ondernemen en investeren.
Er bestaat een direct verband tussen overheidsfinanciën en economie: als het openbare huishoudboekje niet klopt, heeft dat nadelige gevolgen voor de economie; maar als - omgekeerd - de economie niet optimaal draait, merkt de overheid dat direct door minder belastingopbrengsten (lees: tegenvallers) en als gevolg daarvan grotere tekorten en hogere staatsschulden. Curaçao is ‘open for business’, luidt het wervend. En in verband met deze summit specifiek voor bedrijven en kennisinstellingen uit Nederland. Dat is in wezen hetzelfde als wat Rutte zei tijdens zijn bezoek in juli 2013: ,,Ik wil graag met Curaçao zaken doen, om samen veel geld te verdienen dat de bevolking ten goede komt.” Sommige criticasters - vooral in de hoek van de toenmalige en ook de huidige politieke oppositie - legden dit negatief uit als dat Nederland van Curaçao zou willen profiteren, maar in wezen zijn die woorden van vijf jaar geleden nog even actueel: samen geld verdienen, niet als doel op zich, maar als een manier om ervoor te zorgen dat de bevolking er beter van wordt.
Anno 2019 staat de Curaçaose economie voor enkele serieuze ‘uitdagingen’, zoals dat heet als er forse problemen zijn. De diepe en aanhoudende crisis in Venezuela heeft duidelijk sporen achtergelaten - als ware het een natuurramp - en doet het nog steeds in meerdere sectoren. De noodzakelijke doorstart van de Isla-raffinaderij dit jaar zal bepalend zijn of sprake is van het verwachte lichte herstel of juist van een noodscenario, met alle gevolgen van dien voor de (massale) emigratie van Curaçaoënaars naar primair Nederland.
In alle opzichten is het autonome Land Curaçao veel beter en sterker af binnen het Koninkrijksverband. Tijdens de conferentie komende week, met voorzitter Rutte van de koninkrijksregering als hoofdgast, moet het dan ook zo min mogelijk gaan over wat níet mogelijk is, maar vooral over wat gezamenlijk wél kan worden gerealiseerd; met in het achter- én voorhoofd altijd dat het de bevolking ten goede moet komen. Bon biní. Let’s do business!