‘Sende lus pa Kòrsou’ (Geef Curaçao licht), van tumbakoning Urvin Luwi Jano en geschreven door Darwin Gregg, is zeer toepasselijk. De donkere wolken die zich de laatste periode boven Curaçao samenpakken zorgen voor een sombere stemming, ondanks het aanstaande carnaval. Het ‘feest der zotten’ kan en zal de komende weken misschien er even voor kunnen zorgen dat de problemen op de achtergrond raken - wellicht zelfs even vergeten - maar verdwijnen doen ze natuurlijk niet. De werkloosheid is het afgelopen jaar verder toegenomen tot 14,1 procent, zo is onlangs door het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) vastgesteld. En het einde van het verlies aan arbeidsplaatsen is nog niet in zicht. Telecombedrijf UTS, luchtvaartmaatschappij Insel Air en Girobank moeten een groot aantal medewerkers noodgedwongen laten afvloeien. Met alle pijn en onzekerheid voor de personen die het treft tot gevolg. En dit zijn enkele van de bekende gevallen. Er zullen talloze midden- en kleinbedrijven zijn die in de uitgaven moeten snijden en personeel - vaak de grootst kostenpost - niet langer kunnen handhaven. Een reeks faillissementen, waaronder in de lokale dagbladsector, onderstreept de grote moeilijkheden in een deel van het bedrijfsleven. Dat geldt eveneens voor de sector die moet zorgen voor groei: de horeca. Diverse hotels kunnen het niet of nauwelijks bolwerken, sommigen moesten zelfs sluiten, hoewel er ook zijn die - afhankelijk van de markt waarop zij zich richten en de kwaliteit van het product dat wordt geboden - juist prima draaien en zelfs uitbreiden. Maar feit is dat in algemene zin de economie er (opnieuw) niet florissant bijstaat. Dat heeft op zichzelf weer gevolgen voor de overheidsbegroting die door tegenvallende (belasting)inkomsten naar beneden moet worden bijgesteld, op advies en onder druk van het College financieel toezicht (Cft). ,,Begrotingsevenwicht is de basis voor gezonde overheidsfinanciën; dit draagt bij aan het creëren van een gunstig investeringsklimaat en vormt daarmee een randvoorwaarde voor het stimuleren van de economische groei”, stelt het Cft. Op zich is dit zeker waar, maar kapot bezuinigen is evenmin een optie want de opgelegde besparingen gaan vaak ten koste van juist die sectoren die het zo hard nodig hebben: onderwijs, sociaal beleid en niet te vergeten investeringen (in infrastructuur, innovatie en dus economie). Daartoe aangespoord door het Cft wordt in de aangepaste begroting de verwachte economische groei omlaag bijgesteld van 1,1 tot 0,3 procent. Dat is inderdaad realistischer. De vraag is intussen of zelfs dit lagere groeipercentage niet is achterhaald. Hoewel pas februari, valt of staat dit jaar en de komende jaren, alles met de ontwikkelingen in buurland Venezuela. Ten eerste ten aanzien van de grensblokkade en het handelsboycot - volstrekt unilateraal en onverwacht en daarmee ‘vijandig’ uitgevaardigd - met gevolgen voor de verdere terugloop van het Venezolaanse toerisme, de vrije zone-activiteiten, internationale financiële dienstverlening (bijna de helft van de offshore banken op Curaçao is Venezolaans) en natuurlijk de petroleumindustrie. En over olieraffinage gesproken: de Isla-raffinaderij is een tikkende tijdbom. Niet alleen loopt het contract ten einde, opgezegd destijds door het kabinet van PS-premier Ben Whiteman, wat op zichzelf prikkels tot investeren en grootschalig onderhoud wegneemt. Ook is de financiële nood van het Venezolaanse staatsoliebedrijf PdVSA zodanig hoog dat het een kwestie van tijd lijkt voordat ook de liquiditeitspositie van Isla/PdVSA in gevaar komt, met alle (mogelijke) gevolgen van dien voor personeelssalarissen, betaling van aannemers en leveranciers en - zoals een analyse eerder aangaf - de relatie met het lokale bankwezen. Ook dit is realistisch. En er is niet een snel en eenvoudig alternatief achter de hand van een internationale oliemaatschappij die de exploitatie van de sterk verouderde en vermoedelijk slecht onderhouden raffinaderij zomaar even overneemt. Kortom, in deze onzekere tijden zijn - om in termen van de tumba te spreken - een lichtje alsmede lichtpuntjes meer dan welkom. Het vergt goede stuurmanskunst om in deze woelige tijden niet alleen standvastig koers te houden en geen ondoordachte impulsieve manoeuvreerbewegingen te maken, maar tevens om allen aan boord te houden. Dit is zeker van toepassing op het zittende kabinet-Rhuggenaath. De regeringscoalitie dient, met actieve betrokkenheid van de sociale partners (werkgevers en vakbonden) én ondersteuning van koninkrijkspartner Nederland, te werken aan perspectief: aan licht aan het eind van de tunnel.