Tijdens de Centrale Commissievergadering van de Staten met PAR-premier Eugene Rhuggenaath en het Multidisciplinair Projectteam (MDPT) ging het gisteren regelmatig over het ‘uitlekken’ van informatie. Met name oppositiepartij MFK maakt zich er druk om waarom het Antilliaans Dagblad enkele keren eerder over bepaalde informatie beschikte. Zowel Statenlid Gerrit Schotte als Statenlid Charles Cooper vraagt of de minister-president van plan is om hiervoor het Openbaar Ministerie (OM) in te schakelen. Dit laatste kan als een regelrechte aantasting van de vrije nieuwsgaring worden opgevat, althans een bedreiging ervan. Maar dit terzijde.
De fracties mogen blij zijn dat bepaalde voor het hele land van belang zijnde zaken aangekaart worden, door álle media, op grond waarvan ook zij hun controlerende werk in het parlement (beter) kunnen doen. Don’t shoot the messenger! Lekken is van alle tijden en van alle partijen. Er is wel een verschil tussen actief lekken en degene zijn naar wie toe gelekt wordt. Lekken wordt vaak als iets negatiefs gezien, maar de keerzijde is dat het wel de manier is waarop maatschappelijk relevante en belangrijke informatie wordt ‘gedemocratiseerd’, niet alleen bij een klein groepje bekend is maar gedeeld met de bevolking. Is dat niet juist een van de taken van de (traditionele) media? Onthullen, blootleggen, ontmaskeren, duiden en in een bepaalde, begrijpelijke context plaatsen? Zeker als het om iets gaat als de toekomst van de petroleumsector, die Curaçao de afgelopen eeuw werk en welvaart bracht maar ook grote zorgen over de nadelige effecten van de sterk verontreinigende uitstoot. Die toekomst staat op het spel. Isla/PdVSA is onzeker, terwijl naar nu blijkt Guangdong Zhenrong Energy (GZE) niet meer dan een lege huls is. Het is niet alleen het recht om hierover vrij te kunnen publiceren, het is zelfs de plicht om dit bekendheid te geven aan een zo groot mogelijk publiek. Waarom hechten de meeste mensen waarde aan betrouwbare informatie? Het antwoord is simpel: kennis is macht. Met kennis kan iemand zijn omgeving en de wereld beter volgen en begrijpen. Uit lijfsbehoud en om er beter van te worden. Het wie, wat, waarom, hoe, wanneer zijn essentiële zaken om als individu, organisatie en als natie betere - liefst: de beste - beslissingen te nemen.
Deze krant kreeg er lucht van dat er maandag 23 oktober een spoedministerraadvergadering zou plaatsvinden en berichtte erover aan de hand van algemeen, via open kanalen beschikbare informatie. Overigens deed Èxtra dat exact diezelfde dag ook. De dag erop verklaarde premier Rhuggenaath desgevraagd dat er een Plan B nodig is. Informatie die nadien verscheen was afkomstig van in stukjes en beetjes bij andere (sociale) media verschenen delen uit rapporten en correspondentie, maar werd door deze redactie voorzien van achtergrond en uitleg. Het zou absurd zijn om van kranten, radio, tv en/of nieuwswebsites te verlangen enkel nog te wachten op een keurig opgesteld en aangeboden persbericht. En niets te doen met andere tot dan toe voor een breed publiek voorname maar achtergehouden informatie. Waarom trouwens bij zoiets als de raffinaderij werken met zoveel non-disclosure agreements (NDA’s) en andere zogenaamd strikt vertrouwelijke documenten? Het betreft een nationale aangelegenheid. Voor de controle is het goed als dit zo transparant mogelijk plaatsvindt. Dan valt er ook niets te verbergen en ook niets te lekken.
