Hoewel niemand van de schuldeisers dwarslag - door een handig optreden van de bewindvoerder die in plaats van stemming de rechter vroeg om (publiekelijk) te laten aangeven wie tégen is - was de crediteurenvergadering van Insel Air toch nog spannend. Zou het noodlijdende vliegbedrijf verlenging van surseance krijgen en daarmee lucht, of zou met een faillissement het doek alsnog vallen zoals eerder gebeurde met het zusje, Insel Air Aruba? De belangen zijn groot. De met de zaak gemoeide bedragen enorm. Er is veel pijn geleden, niet in de laatste plaats door personeel dat moest afvloeien. Insel was de afgelopen maanden soms op sterven na dood. Alleen een noodkrediet van de overheid (lees: de belastingbetaler) en uitstel van betaling konden redding brengen. En zelfs dán zat alles tegen, zoals de vloot die grotendeels aan de grond wordt gehouden. Doordat er werkelijk overál schulden waren - zo’n 200 miljoen gulden verspreid over 825 crediteuren in binnen- en buitenland - en het vertrouwen tot bijna nul was geslonken, stond de maatschappij op instorten. Nu mag Insel van de schuldeisers verder en van de rechter krijgt de directie een jaar. Het luchtvaartbedrijf is in de ‘recovery’, zegt de bewindvoerder. Het kan van nu af aan alleen maar beter gaan. Er zijn inderdaad tekenen van voorzichtig herstel, zo tonen de cijfers aan. Gerealiseerd met enkel twee F50’s. En er is uitzicht dat zeer binnenkort een eerste MD-jet een testvlucht kan maken en ingezet kan worden. Toch moet niet te vroeg worden gejuicht. De luchtvaart is kwetsbaar. Dat geldt helemaal voor een kleine maatschappij in een klein deel van de wereld. De komende tijd moet de (interim-)top waarmaken wat hij zegt. Daarbij dient meer dan tot nu, beseft te worden dat Insel nog leeft dankzij de gemeenschap (grote en vooral ook kleine crediteuren, de fiscus, SVB en met de overheidslening dus ook de belastingbetaler). De begin dit jaar beloofde communicatie is nog onvoldoende en móet frequenter en vollediger. Tegelijkertijd dient de regering een meer coördinerende rol op zich te nemen. Niet alleen bij de zoektocht naar een strategische partner, die bij de beoordeling overigens daadwerkelijk in het belang moet zijn van Curaçao in termen van banen, connectiviteit en (ticket)prijs. Maar ook ten aanzien van het faciliteren. Het is op z’n minst opmerkelijk dat de overheid aan de ene kant 33 miljoen verstrekt, maar dat diezelfde overheid niet in staat is om de registratie en beoordeling van de vliegwaardigheid van MD’s en F70’s soepel en correct te laten verlopen. Het is ook de komende tijd alle hens aan dek.
