Hoe geliefd Paul Croes ook mag zijn binnen zijn Arubaanse Volkspartij (AVP) en hoe trouw AVP-leider tevens premier Mike Eman ook wil zijn aan zijn partijgenoot, het enige wat de regeringspartij op dit moment kan en moet doen is Croes ertoe te bewegen afstand te nemen van zijn ministerschap (ook al is dit er inmiddels eentje zonder portefeuille). Tegenwerpen dat er (nog) geen wetgeving is op Aruba die regelt wat te doen als een bewindspersoon in functie voor het Openbaar Ministerie als verdachte geldt - of ernstiger - als een minister wordt aangehouden en achter de tralies wordt gezet, is het zich verschuilen achter drogredenen. Wetten en regels zijn er om in een samenleving aan te geven wat mag en niet mag, maar het zijn nog altijd mensen die bepalen wat fatsoenlijk is. Het beste voor AVP, regeringsploeg en Croes zelf is hem de eer aan zichzelf te laten houden. Maar zo niet, moet de partij en/of de ministerraad voldoende verantwoordelijkheidsbesef hebben om deze kennelijk lastige horde te nemen. Als ook dat uitblijft, dient een zichzelf respecterend parlement de minister-president - bij gebrek aan aanwezigheid van de gedetineerde minister zelf - tijdens een interpellatiedebat aan de tand te voelen. En natuurlijk heeft de groene partij ook in de Staten een meerderheid, en kan een eventuele motie van wantrouwen worden geblokkeerd, maar de 21 Arubaanse Statenleden hebben ieder een eigen, individuele controle- en verantwoordingsplicht. Zover moet het alleen in het uiterste geval komen. Iedereen voelt aan - oppositie en regeringspartij, kabinet, premier en Croes zelf - dat het hier en nu gaat om een groter belang dan zijzelf. Het gaat hier om de reputatie van het Land Aruba dat met het uitblijven van het aftreden van een gedetineerde minister elke dag meer wordt geschaad. Daar is niemand bij gebaat, vooral ook de AVP zélf niet - een maand voor de verkiezingen op 22 september. Natuurlijk blijft deze kwestie kleven. Niet alleen aan Croes, maar steeds meer ook aan regeringsleider Eman. Hoe zuur de appel nu ook is, hoe pijnlijk een beslissing ook is, deze wordt alleen maar zuurder en pijnlijker naarmate de climax van de stembusgang dichterbij komt. Tenzij Croes vandaag of morgen op vrije voeten wordt gesteld en het OM aangeeft dat het allemaal op een pijnlijke vergissing berust en de minister geen enkele blaam, laat staan verdenking treft. Die kans is echter zeer klein. In de rechtstaat Aruba, onderdeel van het Koninkrijk, zijn de machten verdeeld en zijn justitie en de waarheidsbevinding gelukkig onafhankelijk. Het OM lijkt grondig te werk te zijn gegaan. Daar komt bij dat de aanhouding van Paul Croes nu is verlengd, na toetsing door nog een andere onafhankelijke schakel - namelijk de rechter-commissaris. Van een veroordeling is inderdaad (nog) geen sprake, maar een nette partij als AVP moet als het gaat om een achtenswaardige publieke functie als die van een minister niet langer dralen en de angel er snel uit halen. Het is een principiële kwestie.
