De mededeling van MFK-leider Gerrit Schotte om terug te treden als lid van de Staten om deelname van zijn MFK aan de nieuwe regering mogelijk te maken, heeft gemengde reacties opgeroepen. Zijn achterban zal het ongetwijfeld als een ‘groots gebaar’ beschouwen. Andere reacties zijn duidelijk minder positief. PAR-leider Zita Jesus-Leito stelt dat de MFK is opgericht om criminele doelen te dienen en dat Schotte met een strafrechtelijke veroordeling op zak allang had kunnen en moeten opstappen. Bij de PAR zal men ook niet zijn vergeten dat in 2010, ondanks dat de PAR met 8 zetels de grootste partij werd, Schotte deze partij buiten de coalitie heeft gehouden. Ter vergelijking: MFK heeft er nu ‘slechts’ 4, terwijl MAN meer stemmen kreeg.
De partijen MAN, PAR, PNP en PS willen een regering vormen gebaseerd op ‘transparantie, integriteit, hoop en respect’, zoals de onlangs getekende bereidwilligheidsverklaring luidt. Ook de informatieopdracht van gouverneur Lucille George-Wout aan Kenneth Gijsbertha (nummer twee van MAN) wijst op het belang van ‘vergroting van het vertrouwen van de burger in de politiek en het openbaar bestuur’ onder andere door ‘verdieping van het integriteitsbeleid’ en ‘het aanscherpen van de regels voor de financiering van politieke partijen’. Het eventuele daadwerkelijke terugtreden van Schotte - eerst zien, dan geloven - die in eerste aanleg is veroordeeld voor onder andere het witwassen van geld, valsheid in geschrifte en ambtelijke omkoping, betekent niet dat de MFK plotseling aan deze voorwaarden voldoet. Immers MFK is Schotte en Schotte is MFK. En er zijn ook nog strafrechtelijke perikelen rond nummer twee Jacinta Constancia (de ‘mondkapjes-gate’, en eerder veroordeeld voor valsheid in geschrifte) en Amerigó Thodé (veroordeeld wegens schending van een geheimhoudingsplicht). Verder liggen de dramatische ervaringen met het kabinet Schotte nog vers in het geheugen. Het rapport van professor Willems in de enquêtezaak is op zich al ontluisterend. De kans is groot dat meerdere door de MFK naar voren geschoven personen verantwoordelijk zullen worden gehouden voor het wanbeleid bij overheids-nv’s Aqualectra en Refineria di Kòrsou.
In het strafvonnis van Schotte staan diverse zaken die ook op de MFK als partij betrekking hebben. Zo wordt er geciteerd uit e-mailcorrespondentie tussen Schotte en casinomagnaat Francesco Corallo, waaruit blijkt dat Corallo in 2010 honderdduizenden dollars aan Schotte heeft geleend, dat zij samen MFK zijn gestart en samen zouden beslissen wie er op de kandidatenlijst van MFK komt te staan, wie minister mogen worden en wie als adviseurs zouden worden ingeschakeld. Dezelfde Corallo staat in Rome terecht wegens betrokkenheid bij grootschalige bankfraude. En dan is er nog de vraag wie in de afgelopen periode de opnieuw zeer kostbare verkiezingscampagne van de MFK heeft gefinancierd. De partij is op dat vlak allesbehalve transparant, zeker waar het gaat om de geldstromen die formeel buiten de MFK om plaatsvinden.
De vraag is wat Schotte heeft bewogen om de bereidheid uit te spreken terug te treden als Statenlid als zijn partij mag meeregeren. Is het een wanhoopsdaad? Heeft hij in ruil voor financiering regeringsdeelname toegezegd; om zaken te kunnen ‘regelen’? Is het een politieke stunt, een manier om aandacht te trekken, waaruit hij op termijn munt denkt te kunnen slaan? Gelooft hij serieus dat winnaar Partido MAN, die ineens zo liefkozend door hem wordt bejegend, zich voor het Schotte-karretje laat spannen? MAN heeft na het vertrek van de zeer nauw aan Schotte gelieerde Charles Cooper terecht en succesvol sterk ingezet op integriteit en fatsoenlijk openbaar bestuur. Daar past een coalitie met de MFK niet bij. De vraag waarom Schotte deze manoeuvre dan heeft gedaan, blijft daarom voorlopig onbeantwoord.
