De Tweede Kamerleden André Bosman (VVD) en Ronald van Raak (SP) beginnen nare mannetjes te worden met nare trekjes. Nu willen ze de facto de Caribische landen in het Koninkrijk - en zelfs de BES-eilanden, die sinds 2010 integraal onderdeel vormen van Nederland - de onafhankelijkheid injagen. Zoals deze krant berichtte, wordt minister Ronald Plasterk (PvdA) van Koninkrijksrelaties opgedragen bij de Verenigde Naties aan te kloppen ter vervolmaking van het zelfbeschikkingsrecht. Nou moet niet gedacht worden dat Bosman en Van Raak plotseling zo progressief vooruitstrevend denkend zijn dat zij van oordeel zijn dat elke ex-kolonie het recht heeft om afstand te nemen van het moederland om op eigen benen te staan. Hun drijfveer is er één van een geheel andere aard: ze denken heus niet in het belang van de eilanden en hun bevolkingen, maar willen in hun ogen Nederland ‘bevrijden’. Van het juk van het eigen, overigens nog altijd onverwerkte, Nederlandse koloniale verleden. En van de gepercipieerde problemen die de koninkrijksbanden voor het Europese deel van het Koninkrijk met zich meebrengen. Zoals de deels ongewenste immigratie van Antillianen (niet voor niets blijft Bosman maar drammerig proberen de naar hemzelf vernoemde wet door te voeren, ondanks dat hij telkens bakzeil haalt). En zoals de beweerde schade voor het aanzien van Nederland in de wereld als het gaat om (drugs)criminaliteit en andere illegaliteit, alsof dit alléén in het tropische deel van het Koninkrijk speelt. Als het niet linksom kan (met de verfoeide Bosmanwet) dan maar rechtsom (door de eilanden tegen hun eigen wil in uit het Koninkrijk te kieperen door te proberen de VN voor hun karretje te spannen). Zo werkt het echter niet. Gelukkig. Diezelfde VN en het internationaal recht geven aan dat het zelfbeschikkingsrecht - het woord zegt het al - het recht van de voormalige koloniën is om zelf te beschikken (=beslissen). Natuurlijk conform de regels van het Koninkrijk en andere internationaal aanvaarde normen, zoals die óók gelden voor Nederland.
Wat Bosman en Van Raak - een rare combinatie overigens, van de liberale regeringspartij met de socialistische oppositiepartij - voorstellen en desnoods onder druk willen doorvoeren, druist niet alleen in tegen universeel geldende afspraken, het is ook ronduit onfatsoenlijk jegens de bewoners van de autonome landen binnen het Koninkrijk (Curaçao, Aruba en Sint Maarten) en nota bene van Caribisch Nederland (Bonaire, Sint Eustatius en Saba). Hiermee doen zij het internationale imago van Nederland juist géén goed. Dat de SP Van Raak zijn gang laat gaan, is tot daaraantoe (de partij heeft toch nauwelijks iets in de melk te brokkelen). Maar van de doorgaans gerespecteerde partij als de VVD, met premier Mark Rutte aan het hoofd, een partij bovendien die het moet hebben van de alom geprezen handelsgeest van de Nederlander - en dus van het ‘we gaan samen winst maken’, zoals Rutte tijdens zijn bezoek aan De West zei - wordt dit niet verwacht. Hoeveel steun heeft Bosman eigenlijk in fractie en partij voor deze schandelijke modus operandi om de Caribische Nederlander zonder diens instemming uit het Koninkrijk te zetten? De VN zien de Nederlandse regering al aankloppen in New York. ,,Who? Mr. Bosman and mr. Van Raak? Who the …. are they?”
Onlangs woedde in Den Haag het debat over de vraag in hoeverre het niet bepaald diplomatieke taalgebruik van minister-president - ,,Pleur op!” - wel of niet door de beugel kon. Vanuit Willemstad, Oranjestad, Philipsburg, nogmaals Oranjestad en The Bottom zouden wij tegen Bosman en Van Raak in de woorden van Rutte willen zeggen: ,,Pleur op! Wij beslissen zélf wel wanneer en überhaupt of wij het Koninkrijk willen verlaten.” Of in de Caribische versie, ontleend aan Judeska: ,,Donder op!”