De vorige aflevering eindigde met de vraag of de dollar op een keerpunt stond en de euro verder zou stijgen.
Het is interessant om te zien dat de euro verder stijgt: de ECB is net als de BoJ een pad ingeslagen van negatieve rente: de depositorente van de ECB is verlaagd naar minus 0,4 procent (terwijl de Fed in december 2015 heeft verhoogd). Tegelijkertijd heeft de ECB haar budget voor het opkopen van (staats)obligaties verruimd naar 80 miljard euro per maand (terwijl de Fed heeft afgebouwd). Het is dan ook contra-intuïtief om te zien dat de euro sterker wordt in plaats van zwakker.
Sinds de extra verruimende monetaire maatregelen in maart is de euro flink gestegen.
Een deel van de verklaring kan gezocht worden in de voorzichtige bewoordingen van de Fed: ondanks de sterke arbeidsmarkt en economische groei, houdt de Fed rekening met groeivertraging in andere delen van de wereld waaronder China en opkomende landen en de middellangetermijngevolgen daarvan op de economie van de VS. Als gevolg van de zogenaamde ‘global headwinds’ bleef niet alleen een renteverhoging in maart uit, ook de waarschijnlijkheid van een renteverhoging in juni 2016 is afgenomen.
Tegelijkertijd hebben we te maken met een mogelijk stock-effect: een hogere rente op de dollar (dan de euro en de Japanse yen) leidt tot een sterkere dollar als de vraag naar de dollar stijgt als gevolg van de vraag naar hoger renderende dollarbeleggingen. Kennelijk is de vraag naar dit soort dollar-instrumenten niet voldoende toegenomen. Immers, het kost tijd om beleggingsportefeuilles te herbalanceren, de benodigde liquiditeit moet aanwezig zijn en het kan ook zijn dat er beperkingen zijn om gelden te repatriëren. Tegelijkertijd zijn beleggers voorzichtiger geworden omdat de verwachte renteverschillen tussen de dollar en de euro zijn afgenomen.
Courtesy van RBC Royal Bank NV - Foreign Exchange Trading Dutch Caribbean
