Van onze redactie
Caracas - De oppositie in Venezuela heeft de parlementsverkiezingen gewonnen. Voor het eerst in zestien jaar heeft de regerende socialistische partij het niet meer voor het zeggen in het parlement, schrijft NRC.
De overwinning komt op naam van een coalitie van oppositiepartijen onder de naam Democratische Eenheid. Het blok krijgt 99 zetels in het parlement, de socialisten 46, schrijft persbureau Reuters op basis van gegevens van de Venezolaanse kiesraad. Nog niet alle stemmen zijn geteld, maar een aantal bronnen bij de oppositie gaat uit van een meerderheid van 113 zetels. Daarmee zou Democratische Eenheid een cruciale tweederdemeerderheid hebben.
In hoofdstad Caracas werd na de bekendmaking van de voorlopige uitslag vuurwerk afgestoken om de verkiezingszege te vieren. De 53-jarige president Nicolás Maduro heeft de nederlaag van zijn partij erkend. Niet eerder sinds de opkomst in 1999 van het ‘Chavismo’, vernoemd naar de in 2013 overleden Hugo Chávez, scoorde de beweging zo slecht tijdens verkiezingen.
Maduro legde de schuld voor de nederlaag bij de ‘economische oorlog’ die volgens hem tegen hem gevochten wordt. Venezuela zit in een diepe economische recessie, waardoor de meest basale producten, zoals toiletpapier, soms niet vrij verkrijgbaar zijn. RTL ziet het wc-papier als de metafoor voor falend regeringsbeleid. De afrekening volgde gisteren. Een politieke omwenteling van jewelste. En dat bij onze ‘buren’. Immers, Venezuela ligt op enkele tientallen kilometers varen van Aruba, Bonaire en Curaçao.
Natuurlijk draait het in Venezuela niet alleen om toiletpapier, aldus RTL. De ergste nood trouwens probeert de regering van tijd tot tijd te bezweren, door tientallen miljoenen rollen te importeren, of fabrieken over te nemen en die te laten produceren. Nee, de Venezolanen, die wordt voorgehouden dat ze in een chavistische heilstaat leven, hebben al veel langer gebrek aan allerlei primaire levensbehoeften. Melk, rijst, koffie, olie om mee te koken.
En dat terwijl Venezuela een van de grootste olieproducenten ter wereld is. De welvaart ligt er als het ware te wachten tot die wordt opgepompt. Maar in Venezuela zijn de tekorten groot, is de inflatie torenhoog, en ligt de economie plat. En dus is de Venezolaanse kiezer er helemaal klaar mee. En ook met Maduro.
De populaire Chávez kwam er nog mee weg. Die smeet met oliedollars, en dat maskeerde lang het wanbeleid van zijn corrupte overheid. Maar het laatste jaar is de economische crisis veel erger geworden doordat de olieprijs is gedaald, en dus de inkomsten voor de staat. Volgens het IMF dreigt de Venezolaanse economie dit jaar met 10 procent te krimpen, een wereldrecord.
Tegelijkertijd is onder Maduro het aantal moorden toegenomen, in 2014 maar liefst 25.000. En zo staat Venezuela te boek als ‘failed state’, een mislukte staat. Hoe nu verder, is de grote vraag? Onrust in dit land in crisis ligt op de loer. President Maduro heeft vooraf gezegd de revolutie van Chávez te zullen verdedigen, en dat doet het ergste vrezen. Maar hij heeft wel meteen na de uitslag zijn nederlaag toegegeven, en zijn toon was niet opruiend. Maar dat kan natuurlijk veranderen als de oppositie doorpakt en Maduro’s macht gaat proberen in te perken.
Oppositieleiders spreken al over een echt referendum over Maduro, in april volgend jaar. Daarvoor zijn nieuwe wetten nodig, en om die erdoor te krijgen, is een meerderheid nodig van drie vijfde in het parlement, omgerekend 101 zetels. De oppositie is er met 99 zetels bijna. En er moeten nog zo’n 20 zetels worden toegewezen.
Maar voorlopig is het met deze verkiezingsuitslag voor veel Venezolanen feest. De ‘change’ waar ze zo naar snakken, lijkt eraan te komen. Nu het toiletpapier nog, en al die andere levensbehoeften.
