Volgens minister Ursell Arends is de eerste stap, middels zijn project Trash2Cash, op weg naar de uiteindelijke sluiting van de dump Parkietenbos, het verbod om autobanden te dumpen op de Parkietenbos-landfill.
Autobanden zijn enorme milieuvervuilers. Om ze te maken, dat kost onder meer natuurlijke en synthetische rubber en ander materiaal waarmee ontbossing gemoeid gaat. En nadat de banden gebruikt zijn vervuilen ze het milieu ook fysiek. Het is een van de meest voorkomende milieuvervuilers op aarde mede gezien het enorme aantal auto’s dat wereldwijd rondrijdt. Op Aruba worden gebruikte autobanden gedumpt te Parkietenbos en al of niet regelmatig in brand gestoken. Brandend rubber veroorzaakt een niet te blussen zwarte giftige rookwolk. Iedereen op Aruba heeft die enorme rookwolken te Parkietenbos wel eens gezien en ik heb er vaak genoeg publiekelijk aandacht voor gevraagd. De aanblik, op steenworp afstand van ons vliegveld, heeft ook een negatieve impact op ons toerisme.
Na diverse aangiftes ter zake bij het Openbaar Ministerie heb ik in november vorig jaar, toen er wederom een berg banden in de fik stond op de Parkietenbosdump, minister Arends geïnformeerd dat er manieren bestaan, waaronder pyrolyse, om autobanden zo veel mogelijk te hergebruiken. Ik heb hem zelfs in contact gebracht met de juiste personen. Het is jammer dat het zo lang heeft moeten duren voordat hij dit advies ter harte heeft genomen. Desondanks is dit een stap in de goede richting.
De minister kon ook niet anders. De tijd tikt, want op basis van mijn aangiftes bij het Openbaar Ministerie is hem medegedeeld dat het in brand steken van autobanden strafbaar is maar dat hij tot het einde van het jaar krijgt om dit probleem op te lossen. Zoniet, dan zal wel strafrechtelijk worden opgetreden. Er zijn twee bedrijven bereid gevonden om de banden te recyclen door middel van een pyrolyseproces. Pyrolyse onttrekt ‘carbon black’ en staal uit de banden en zet het rubber om in een oliederivaat dat weer gebruikt kan worden. Carbon black kan weer hergebruikt worden voor het maken van nieuwe rubberproducten, waaronder ook weer autobanden. Pyrolyse van autobanden draagt op deze wijze bij aan de circulaire economie.
Toch moet mij nog wel het volgende van het hart. Pyrolyse is een chemisch bedrijfsproces. Net als een incinerator die vuil verbrandt ontstaan daarbij schadelijke stoffen als het niet goed gebeurt. Bij dit soort processen geldt altijd dat deze moeten geschieden volgens (wettelijke) normen en standaarden en op een juiste en veilige locatie. Die normen en standaarden moeten dan voortdurend gecontroleerd en gehandhaafd worden door het bevoegd gezag. Wat betreft luchtvervuiling is de beste en meest transparante wijze door middel van meetstations die continu en openbaar informatie verschaffen. Daarmee wordt ook het wantrouwen van omringende buurtbewoners weggenomen. Dit is ook bekrachtigd in de recente uitspraken van het Curaçaose gerecht en het Hof van Justitie inzake het ontbreken van (wettelijke) milieunormen, in het bijzonder luchtkwaliteitsnormen. Met betrekking tot luchtvervuiling had het Land geen adequaat normenstelsel waarmee luchtvervuiling gemeten kon worden. De rechter stelde dat niet is gebleken dat het Land enig gewicht toe heeft gekend aan de economische nadelen van de luchtverontreiniging op, bijvoorbeeld, het gebied van toerisme en de gezondheid van de burgers.
Voor Aruba zal dit niet anders zijn. Hopelijk dat hiermee ook de start is gegeven om door middel van meetstations op een objectieve wijze de luchtverontreiniging te meten. Ik zal deze ontwikkeling met grote interesse blijven volgen. Tot slot, ik weet niet of ik de minister moet feliciteren of het Openbaar Ministerie moet bedanken. In ieder geval verdienen ze allebei deze keer een plakprentje van de juf.
Anouk Balentina, Aruba
