Door Arne Kattouw
Hoewel je dat op het eerste gezicht misschien niet zou denken, heeft de wet die deze zomer door het parlement van Curaçao werd aangenomen inzake de zogeheten landenrapportage voor multinationals gevolgen voor een groot aantal lokale bedrijven. 
Een Curaçaos bedrijf dat binnen de voorheen Nederlandse Antillen actief is, kan te maken krijgen met deze wetgeving. Met de opheffing van de Nederlandse Antillen is immers niet alleen Aruba, maar ook Bonaire en Sint Maarten buitenland. Elk Curaçaos bedrijf met een vaste inrichting of een dochtermaatschappij op Bonaire of Aruba kan dus geconfronteerd worden met deze nieuwe fiscale verplichting.
De landenrapportage of Country-by-Country reporting, is een van de maatregelen van de Organisation for Economic Cooperation and Development (OECD) in het kader van het bestrijden van grondslaguitholling en winstverschuiving tussen landen. Het is inmiddels door veel landen ingevoerd en het verplicht ondernemingen om, in een jaarlijks rapport, informatie te verstrekken met betrekking tot de landen waarin zij actief zijn. In dat rapport moeten zij onder meer inzicht geven in de winst die zij in elk van die landen behalen en de belasting die zij daarover betalen, maar bijvoorbeeld ook het aantal personeelsleden in al die landen, de activa die zij daar bezitten en het vermogen dat zij er aanhouden. Deze informatie moet worden verstrekt door de vennootschap die aan de top van de onderneming zit of zoals de wet het noemt, de uiteindelijke moederentiteit. De belastingdienst van het land waar deze informatie aan moet worden verstrekt, zal dit uitwisselen met de landen waar zij daarvoor een verdrag mee hebben gesloten. Het aantal landen dat aan deze regeling meewerkt neemt nog steeds toe.
Naast de landenrapportage legt de wet ook de verplichting op om een lokaal- en een groepsdossier aan te leggen en bij de administratie beschikbaar te hebben. In het lokale dossier moet een Curaçaose vennootschap gegevens vastleggen inzake onderlinge transacties met andere vennootschappen. Uit dit dossier moet kunnen worden afgeleid dat bij het afsluiten van deze onderlinge transacties er zakelijk is gehandeld zodat er geen winstverschuivingen hebben plaatsgevonden (alleen) om belasting te besparen. Bij een lening zal bijvoorbeeld moeten worden vastgelegd op basis waarvan het rentepercentage is bepaald, of er een aflossingsschema is en of er zekerheden zijn gesteld. Bij onderlinge verkoop van goederen zal moeten worden vastgelegd op basis waarvan de prijs is bepaald en of de prijs vergelijkbaar is met die van soortgelijke verkopen aan derden.
Het groepsdossier moet op soortgelijke wijze gegevens bevatten over de wereldwijde onderlinge transacties van het bedrijf. De Curaçaose vennootschap moet in dit groepsdossier bijvoorbeeld vastleggen hoe het de voorwaarden en de prijzen bepaalt bij onderlinge transacties en hoe de financiering van vennootschappen plaatsvindt.
Wie moeten er nu aan deze nieuwe fiscale verplichtingen voldoen? Door de hoge omzetgrens zal naar verwachting slechts een beperkt aantal Curaçaose ondernemingen aan de landenrapportageverplichting moeten voldoen. De verplichting geldt namelijk pas indien alle entiteiten van het bedrijf samen een omzet behalen van meer dan 1,5 miljard gulden. In de meeste gevallen waar dit van toepassing zou kunnen zijn, voor een Curaçaose vennootschap, zal voorts de uiteindelijke moederentiteit waarschijnlijk in een land gevestigd zijn waar deze verplichting ook geldt en dan krijgt de Curaçaose belastingdienst de informatie toegestuurd vanuit dat andere land.
Voor het lokale en groepsdossier geldt echter een veel lagere (bruto)omzetgrens; namelijk 100 miljoen gulden. Een voorzichtige inschatting doet vermoeden dat er daarvan toch best een groot aantal vennootschappen op Curaçao gevestigd is.
Wat betekent dit voor deze bedrijven en wat is er nu veranderd ten opzichte van voor de invoering van deze wet? Volgens de voor de invoering geldende regels kon de Curaçaose belastingdienst van een belastingplichtige onderneming vragen om te laten zien dat zij inderdaad zakelijk heeft gehandeld in haar transacties met andere, tot de onderneming behorende vennootschappen. Zo was er reeds de verplichting dat de documentatie over de voorwaarden en prijsafspraken van dergelijke transacties in de administratie moesten worden bewaard. De nieuwe verplichtingen gaan echter verder. Het lokale dossier moet nu in een separaat dossier worden bewaard, zodat dit direct toegankelijk is voor de controlerende ambtenaar van de belastingdienst als deze op controle komt. Het groepsdossier gaat nog een stap verder. Daarin moeten immers algemene regels worden vastgelegd op basis waarvan alle vennootschappen van het bedrijf hun prijsafspraken maken. Voor de op Curaçao gevestigde onderneming betekent dit dat ook de wijze waarop de voorwaarden voor onderlinge transacties tussen haar Arubaanse en Sint Maartense vestiging in dat groepsdossier moet worden vastgelegd. Nieuw is ook de mogelijkheid om een administratieve boete op te leggen wegens het niet nakomen van de administratieplicht.
Curaçaose bedrijven met vestigingen buiten Curaçao dienen zich er derhalve van bewust te zijn dat zij, indien hun totale omzet de drempel van 100 miljoen overschrijdt, aanvullende en gedetailleerde informatie over onderlinge transacties te allen tijde in hun administratie beschikbaar moeten hebben. Begin er tijdig aan, want als een bezoek van het belastingaccountantsbureau wordt aangekondigd, is er veelal te weinig tijd om deze zaken nog op orde te brengen.
Arne Kattouw is fiscaal specialist van het Bureau Vaktechniek van Grant Thornton Dutch Caribbean op Curaçao. Voor meer informatie zie ook de website: grantthornton.com.cw
