Door Omayra Leeflang
De op 15 mei 2018 is door een meerderheid van de Staten van Curaçao een motie aangenomen die nietig is. Dat wil zeggen, het moet als niet genomen beschouwd worden.
Iemand zal zich afvragen waarom ik de moeite neem om erover te schrijven als de motie nietig is en dus geen betekenis heeft?
Dat komt omdat deze nietige-motie heel veel zegt over het niveau waarop ons parlement functioneert. Een parlement waarvan een meerderheid, bestaande uit Statenleden van zowel de oppositie als de coalitie, een nietige-motie ondertekent als indiener en vervolgens aanneemt, is óf kwaadwillig óf onbekwaam. Ook het feit dat niemand in het parlement zich verzet tegen de motie op basis van haar nietigheid is zorgelijk.
Het staatsrecht bestaat voor een groot deel uit ongeschreven regels en er zijn dan ook weinig regels in het Reglement van Orde (RvO) waaraan een motie moet voldoen. Artikel 73 bepaalt wie een motie mag aankondigen en dat het betrekking moet hebben op het in behandeling zijnde onderwerp. Tevens dat het schriftelijk moet worden ingebracht en ondertekend door de opstellers. De motie moet een minimum van drie ondertekenaars hebben. Ook stelt het artikel wanneer de motie in behandeling moet worden genomen, namelijk tegelijkertijd met de beraadslagingen van het in behandeling zijnde onderwerp of aan het einde van de beraadslagingen als de Staten dat besluiten.
De Statia-motie voldoet niet eens aan dit minimumvereiste, zoals blijkt uit de aanhef: ‘Reunion Publiko 15 mei 2018’. Geen verwijzing naar het onderwerp dat in behandeling is zoals art 73 RvO stelt. Nergens kan ooit meer achterhaald worden op welk onderwerp in vergadering van de Staten, de motie betrekking had. Het was de taak van de voorzitter om de indieners hierop te wijzen en de motie daarom niet in behandeling te nemen. De motie voldoet immers niet aan de vormeis zoals vastgesteld in het RvO en is daarom al nietig zelfs als een meerderheid in de Staten hierachter staat.
Dan komen we bij de ongeschreven regels. Iedereen die ooit lid is geweest van een of andere vereniging weet dat een motie ongeldig/nietig is als het de bevoegdheid van de vergadering overschrijdt.
In het dictum van de Statia-motie staat: ,,Garanderen (wie garandeert?) van democratische en vrije verkiezingen in het hele Koninkrijk.” (Ta disidí garantisá elekshon liber i demokrátiko den henter Reino).
De Staten van Curaçao zijn geen Koninkrijksorgaan die bevoegd is om iets te garanderen in het Koninkrijk. De Staten van Curaçao vertegenwoordigen het volk van Curaçao en hebben conform de Staatsregeling van Curaçao bevoegdheden over Curaçao. De Staten van Curaçao kunnen wel een mening hebben over alles en iedereen, maar kunnen slechts ‘garant’ staan over zaken die Curaçao aangaat en niet het Koninkrijk. Dus het dictum van de motie overschrijdt de competentie/bevoegdheden van de Staten en is om die reden ook op dit punt dus nietig. Indien we accepteren dat de Staten van Curaçao garanties gaan geven over onderwerpen waarvoor zij geen enkele bevoegdheid hebben, dan kan ons parlement niet meer serieus genomen worden.
We mogen niet lijdzaam toekijken naar deze afwaardering van ons parlement, ons hoogste democratisch orgaan.
Tot slot stelt deze blunder-motie nog dat een kopie van de motie moet worden verzonden naar 9 instanties waaronder: Nederland en Verenigde Naties. Gekker kan het niet!
De Papiamentstalige motie moet volgens een meerderheid van het parlement ook internationale aandacht krijgen. Je moet toch van de ratten besnuffeld zijn om zoiets te bedenken.
Ik hoop dat de voorzitter beseft dat deze onzin-opdracht, al heeft hij hier niet voor gestemd, door hem moet worden uitgevoerd. Er zal dus een begeleidende brief van de Statenvoorzitter moeten gaan naar de Tweede Kamer en de Verenigde Naties, waarin deze schandalig, nietige motie moet worden aangeboden. Zal onze Statenvoorzitter deze gênante opdracht uitvoeren? Als de voorzitter die niet uitvoert zal hij het aan de Staten moeten melden. Zucht!
Te veel politici zijn power-motivated en men denkt: ‘ik heb de macht dus ik mag en kan doen wat ik wil, als ik maar de meerderheid heb’.
Misschien gaat er een lichtje branden als ik macht zonder kennis vergelijk met een tiener die met een ‘caterpillar’ door een villawijk rijdt.
Omayra Leeflang is oud-minister van Verkeer en Vervoer; Onderwijs, Cultuur en Sport; Volksgezondheid en Sociale Ontwikkeling. Ook was ze Statenlid van de Nederlandse Antillen en later van Curaçao.
