Door Maaike de Boer
Een buurland met meer dan 30 miljoen inwoners, van wie de helft weg wil vanwege een zware politieke en economische crisis, is een realiteit waar Nederland zich niet dagelijks van bewust is. Dagelijks komen er Venezolaanse vluchtelingen aan op Curaçao, die per ommegaande worden uitgezet. De Vluchtelingenorganisatie van de VN heeft kritiek geuit op deze gang van zaken. De premier van Curaçao, Eugene Rhuggenaath, heeft Nederland om hulp bij de opvang gevraagd. Het is bijzonder jammer dat minister Stef Blok nu gezegd heeft dat Nederland geen hulp zal bieden.Venezuela behoorde ooit tot de rijkste landen van de wereld en had een ontwikkelde en goedopgeleide middenklasse. Inmiddels dreigt er hongersnood en vluchten mensen de grenzen over met Colombia, Brazilië en ook Curaçao, dat deel uitmaakt van ons Koninkrijk. Ze vluchten niet alleen vanwege de schaarste, maar ook vanwege de toenemende repressie tegen politieke tegenstanders.Colombia wil van Turkije leren hoe daar de opvang van vluchtelingen wordt georganiseerd, omdat de problematiek het land boven het hoofd groeit. Brazilië wordt geconfronteerd met een verdubbeling van de bevolking in juist de armste regio’s van het land. Ook andere Latijns-Amerikaanse landen worden geconfronteerd met toenemende aantallen Venezolaanse immigranten. En ons kleine overzeese gebiedsdeel Curaçao dus ook.Nederland kan en mag dit probleem niet afschuiven. Deze grens is weliswaar ver weg, maar is toch echt onze grens en wij zijn als natie toch echt medeverantwoordelijk voor het wegsturen van vluchtelingen naar een land waar voor sommigen van hen politieke vervolging wacht en misschien erger.Wij maken deel uit van de wereldgemeenschap en laten ons graag voorstaan op ons respect voor internationale verdragen, maar we schenden momenteel het Vluchtelingenverdrag. Als we Curaçao niet bijstaan in het opvangen van vluchtelingen kan dat eiland niet veel anders dan de mensen terug de zee opsturen. Dit zijn de momenten waarop het voormalige moederland hoort in te grijpen en verantwoordelijkheid hoort te nemen.Wij waren altijd een gastvrij land. Wat is er met ons gebeurd? Moet Curaçao het zelf maar oplossen omdat het zo nodig autonomie wilde? Dat kan binnen Nederland best een standpunt zijn, maar internationaal komen we daar echt niet mee weg.
Dit opiniestuk van de hand van Marieke de Boer verscheen afgelopen zaterdag op de website van Trouw.
