Simply the best

ANALYSE
Curaçao en het personeel van Kas di Kòrsou kan zich geen betere Gevolmachtigde minister wensen dan Marvelyne Wiels (Pueblo Soberano).
Dat is althans het beeld dat het ‘Verslag ambtsperiode M.F. Wiels’ probeert op te roepen. Het nog niet gepubliceerde document waarvan deze krant een kopie in handen heeft, is opgesteld door journaliste Jamila Zemouri die in april door Wiels in dienst is genomen en zichzelf introduceert als communicatiespecialist.
De opdracht voor het opstellen van het stuk met als datering juli 2016 heeft Wiels gegeven nadat zij er lucht van had gekregen dat het vorige week uitgelekte rapport van de Stichting Overheidsaccountantsbureau (Soab) een groot aantal (financiële) malversaties zou bevatten waaraan zij zich volgens de onderzoekers persoonlijk schuldig heeft gemaakt.
In het ‘Verslag ambtsperiode M.F. Wiels’ wordt de huidige Gevolmachtigde minister de hemel in geprezen, terwijl haar voorgangers worden afgeschilderd als luie minkukels die haar hebben opgezadeld met een in een gevaarlijke en ongezonde bouwval gehuisveste organisatorische en financiële puinhoop.
Uit de inleiding wordt niet duidelijk waarom het stuk is opgesteld. Het lijkt bedoeld als weerwoord op het vernietigende oordeel van Soab, maar leest vooral als een geslaagde parodie op de doorzichtige propaganda waarvan foute leiders zich doorgaans plegen te bedienen als zij zich in het nauw gedreven voelen.
Een serieus verslag kan het in elk geval nauwelijks worden genoemd: het is niet meer dan een onsamenhangende, niet met cijfers onderbouwde samenvatting van gesprekjes met medewerkers die niet met naam worden genoemd, gelardeerd met vrolijke foto’s. Het stuk telt meer taalfouten dan pagina’s (16).
Het document begint met een ware lofzang over Wiels. Zo wordt opgetekend dat zij tal van opleidingen in binnen- en buitenland heeft gevolgd en kan bogen op een indrukwekkende internationale carrière die bekroond is met een topfunctie bij ABN Amro waar zij - als rechterhand van bestuursvoorzitter Gerrit Zalm - betrokken zou zijn geweest bij de opsplitsing van het concern.
Te lezen valt dat ze over een ‘prestigieus netwerk’ plus een eigen onderneming (Career & Business Designers Management and Organization Consultants) beschikt
De jubelzang wordt in de daarop hoofdstukken afdelingsgewijs onverminderd voortgezet, terwijl links en rechts sneren worden uitgedeeld aan de eerdere gevmins Roy Pieters en Sheldry Osepa die haar sinds 2010 voorgingen.
Zemouri: ,,De managementassistente geeft aan dat de huidige Gevolmachtigde minister in vergelijking met de voorgaande Gevolmachtigde ministers actiever in het veld is. Ze bezoekt meer bijeenkomsten, heeft vaker contact met ambassadeurs etc. Dit heeft een positieve uitwerking voor het Curaçaohuis.”
Dezelfde werkneemster vindt dat Wiels, anders dan voor haar tijd, het personeel ‘door het aanreiken van middelen’ in staat stelt taken beter uit te voeren. Dat wordt gestaafd met een voorbeeld: ,,Zo was na de komst van de huidige Gevolmachtigde minister in 2013 de mogelijkheid om onder andere nieuw servies/glaswerk aan te schaffen. Dit draagt bij aan een representatieve en verzorgde uitstraling van het Curaçaohuis.”
De managementassistente is bovendien verlost van een ‘vervelende hoest’ die haar jarenlang plaagde omdat ze een werkkamer moest delen met een kleurenprinter die stofdeeltjes verspreidde. ,,Nu ze inmiddels een jaar in het huidige pand werkt, heeft ze daar bijna geen last meer van.” De verhuizing vindt ze een grote vooruitgang, onder verwijzing naar een voorval dat zich in het voormalige pand aan de Badhuisweg heeft voorgedaan: ,,Belangrijke gasten konden niet in het gebouw worden ontvangen. Een van de bezoekers vroeg zelfs een keer of de aanvankelijk witgeverfde muur beige was. Bezoekers zijn nu onder de indruk; bekende gasten geven zelfs aan blij te zijn dat ze de muffe geur niet meer ruiken.”
De chauffeur van Wiels heeft een ‘uitgebreid’ takenpakket, gaat het verslag voort. ,,Hij vervoert de Gevolmachtigde minister dagelijks. Hij zorgt ervoor dat de auto er netjes uitziet en de Gevolmachtigde minister op tijd bij haar afspraken arriveert. Hij is tevens verantwoordelijkheid voor haar veiligheid. Daarnaast draagt hij zorg voor de algehele ICT-werkzaamheden van het Curaçaohuis.”
De chauffeur/bode/beveiliger/ICT’er heeft communicatiespecialiste Zemouri verteld dat hij ‘met de komst van mevrouw Wiels ervoor heeft kunnen zorgen dat de situatie is verbeterd’, omdat er een nieuw netwerk met nieuwe computers is aangeschaft, evenals nieuwe telefoons. De verhuizing van de Badhuisweg naar de Prinsegracht noemt hij een ‘een belangrijke stap naar professionalisering’.
In weerwil van de constatering van eerdere onafhankelijke onderzoekers dat Wiels op het vlak van management- en communicatievaardigheden ernstig tekortschiet, roemen de managementassistente en de chauffeur haar juist. ,,In vergelijking met de vorige Gevolmachtigde ministers communiceert ze meer. Ze is actiever en overlegt meer.” De chauffeur: ,,Mevrouw Wiels staat altijd open voor overleg. Ze is helder en duidelijk in haar communicatie. Nee is nee, ja is ja. Ze is rechttoe rechtaan, zoals een goede manager betaamt.”
De senior beleidsmedewerker van de afdeling Algemene & Juridische Zaken die tevens waarnemend directeur is, vindt dat het Curaçaohuis qua communicatie ‘op de goede weg is’. ,,Er worden veel overleggen gevoerd en alles wordt gedocumenteerd. Momenteel zitten alle afdelingen tijdens het wekelijkse overleg bij elkaar. Dit is veel effectiever en tijdbesparend.”
Volgens de medewerkers van de afdeling Communicatie & Voorlichting is de interne communicatie informeel. ,,Ze kunnen bij iedereen aankloppen”, vertrouwden zij de interviewster toe. Het nieuwe pand geven zij het predicaat ‘ambassadewaardig’. Met gevoel voor understatement geven zij wel toe dat het dubbele gebouw - waarvan meer dan de helft onbenut blijft - ‘iets aan de grote kant is’. ,,Maar dat biedt mogelijkheden.”
In de interviews met de medewerkers van de afdeling Financiën is het beheer van de ‘kleine kas’ ter sprake gekomen die bedoeld is ‘voor kleine uitgaven zoals cake en koekjes voor formele bezoeken die het kabinet maakt’ (krijgt, red.). Uit het jongste Soab-rapport is duidelijk geworden dat Wiels deze ‘kleine kas’ vult en om die reden de bevoegdheid heeft dagelijks vijfhonderd euro contant te pinnen.
,,De afdeling geeft aan dat de interne communicatie goed verloopt. Wensen kunnen worden uitgesproken en overleggen zijn mogelijk. De huidige locatie bevalt de werknemers prettig. Het is mooi en ruim en qua ligging praktisch.” Tevredenheid alom, ook bij Werving & Selectie/PZ: ,,Medewerkers krijgen middelen aangereikt om hun werk beter te kunnen uitvoeren, zoals cursussen. Tevens heeft een van de medewerkers een dienstreis gemaakt wat niet gebruikelijk is.”
De afdeling is kritisch over de collega’s in Willemstad die onvoldoende op de hoogte zouden zijn van de werkwijze op het Curaçaohuis, maar: ,,De huidige Gevolmachtigde minister is in vergelijking met haar voorgangers druk in contact met Curaçao om deze problemen te verhelpen. Zonder bemiddeling van mevrouw Wiels gebeurt er niets.”
De W&S-medewerkers tonen zich er zeer mee ingenomen dat onder Wiels een einde is gemaakt aan de ‘topdown’ benadering: ,,De huidige communicatie is eerder collegiaal. Iedereen kan bij elkaar binnenlopen. De Gevolmachtigde minister houdt van korte lijnen en belt personeelsleden direct op. In de personeelsvergadering is er de mogelijkheid voor medewerkers om hun zegje te doen.”
De enige dissonant komt van de afdeling Registratuur & Archief. De medewerkers vinden de communicatie stroever verlopen dan voorheen. ,,De communicatie in 2010 was open en dynamisch.” Kritisch zijn zij ook over de nieuwe behuizing: ,,In de oude panden vond interactie plaats. Op de huidige locatie trekt men zich terug naar de eigen afdeling. Tijdens de verhuizing zijn documenten verloren gegaan.” Zorgen maken zij zich bovendien over het ontbreken van een sleutel, waardoor iedereen vrij toegang heeft tot de archiefruimte met ‘betrouwbare’ (vertrouwelijke, red.) documenten.
Het lijkt erop dat het verslag nog niet geheel af is. Op de laatste pagina ontbreekt onder het kopje ‘Persoonlijk commentaar van de Gevolmachtigde minister’ tekst. Onduidelijk is of het de intentie van Wiels is om het document officieel openbaar te maken. Als zij zich er na vier voor haar blamerende rapporten mee denkt te kunnen vrijpleiten, kan zij nog van een koude kermis thuiskomen. De inleiding kan immers ook worden gelezen als een bekentenis dat niemand anders dan zijzelf verantwoordelijk is voor alle misstanden die het Soab-onderzoek over de jaren 2014 en 2015 heeft blootgelegd:
,,In dit verslag leest u hoe de Gevolmachtigde minister tijdens haar ambtsperiode 2013-2016 een stempel op de organisatie heeft weten te drukken.”