Even een kritische visie op een specifiek onderdeel van deze samenleving en de vlam slaat in de pan. Om het evenwicht niet te verstoren, heeft dit volkje ellenlange tenen, kilo’s boter op zijn hoofd en veegt alles zo lang mogelijk onder de mat. Voor kwaliteit zijn wij afhankelijk van buitenlandse import, van filmfestivals, geile hoeren, nieuwe haring tot ongezouten kritiek.
Als Fennema, wekelijks columnist in de Nederlandse Volkskrant, aan deze onvermijdelijke import zijn bijdrage levert, wordt hij door één van de twee ‘kwaliteitskranten’ diskwalificerend afgeschilderd als ‘ex-communist en intellectuele hooligan’. Op de mooiste rots op aarde zijn helaas nooit communisten noch hooligans geweest, vandaar dat deze cultuur braver is dan een hagedis in de klauwen van een zangvogel.
Dankzij Fennema bereikte het Kirindongo-Museumtuin-incident toch na een week lokale kranten. Om enkele leden uit de elite te sparen, lag dit absurdistisch verhaal ver onder de mat verstopt. Voor Fennema is deze ‘culturele elite overwegend blank’. Een bewering, waar geen speld is tussen te krijgen, komt - zoals bedoeld - verkeerd aan, of liever gezegd precies goed aan. Iedereen weet dit al lang, maar zwijgt zolang het niet vergeten is.
Na Fennema eerst selectief te parafraseren in plaats van integraal op te nemen, verdedigt AD deze elite door te melden dat die altijd veel goeds doet voor het volk, dus nu zwaar beledigd is. Maar het is ook een groep die verwend en niets gewend is, dus nergens tegen kan. De kranten gaan totaal voorbij aan Fennema’s kritiek, raken kant noch wal en slaan steeds de plank mis. Fennema moet het de volgende keer eens over die kranten hebben. Inhoudelijke discussie bestaat hier niet, ook die moet van buitenaf komen.
Carlos Weeber, Curaçao

Naschrift redactie:
Om het geheugen van de heer Weeber weer op te frissen: Professor Fennema omschreef zichzelf in zijn afscheidsrede in 2012 als een ‘intellectuele hooligan’. En hij werd in 1971 lid van de Communistische Partij van Nederland (CPN), wat hij tot de opheffing van die partij in 1989 bleef. Over de vraag of deze feiten de betrokken columnist diskwalificeren, heeft de redactie van het Antilliaans Dagblad zich niet uitgelaten. Er is niets tegen een goede discussie, ook niet als het om (voor sommigen) gevoelige onderwerpen gaat. Het kernbezwaar tegen de column van Fennema in de Volkskrant is dan ook niet dat hij een discussie aanzwengelt, maar dat hij enkele verstrekkende stellingen poneert zonder die deugdelijk te onderbouwen.