De jaren zestig waren die van de studentenacties voor democratisering en tegen een zich van de wereld afgekeerde universiteit dan wel een universiteit die zich aan kapitaalsbelangen dreigde uit te leveren. In die context schreef Frits Staal in 1970 ‘De academicus als nowhere man’, waarin hij de woorden van Lennon & McCartney benutte voor een analyse van universiteit, wetenschap en wetenschapper:
,,He’s a real nowhere man,
Sitting in his nowhere land,
Making all his nowhere plans
For nobody.
Doesn't have a point of view,
Knows not where he's going to.
(...)”
De afgelopen tijd zijn er weer heel wat foto’s van de gruwelijke vervuiling door Isla op Facebook gezet, onder andere door Edgar Leito en Smoc. Nu hebben we hier op dit eiland met enkele tientallen procenten functioneel analfabeten meer universiteiten dan kleuterscholen. Dan zou je toch mogen verwachten dat er uit de universitaire hoek zo af en toe eens een doorwrocht stuk verschijnt over het Curaçaose Syrië. Maar nee, het enige wat die universiteiten doen, is elkaar de tent en de rechtbank uitvechten over een naam - ach Shakespeare, dat had je toch niet bedoeld? - of de gesjeesde havist Gerrit Schotte een eredoctoraat verlenen.
Voor het overige laten ze de wereld van zich afglijden. Studenten en docenten die zich zo met een jantje-van-leiden van de wereld, Curaçao en zijn achttien jaarlijkse Isla-doden afmaken, sociale en economische faculteiten die de vakbonden, regering en Staten laten wegkomen met een economische analyse over de Isla waar de honden geen brood van lusten en waardoor uiteindelijk de huidige Isla-medewerkers zonder brood komen te zitten, het mag allemaal geen universiteit heten. Wijlen hoogleraar Piet Vroon had er ooit een naam voor: Zulo (zeer uitgebreid lager onderwijs).
Heb ik me hierboven vergist tussen kleuterscholen en universiteiten en zijn er toch meer kleuterscholen? Ik hoop het maar, want dan mogen we van de toekomst misschien iets meer verwachten.
Hans van Hulst, Curaçao