Voor degene die mij niet kennen, ik ben Natasha Donker, geboren en getogen op Curaçao en nu woonachtig in Nederland. Helaas moet ik toekijken hoe het eraan toegaat op Curaçao en dat doet heel veel pijn.
Mensen hebben geen respect voor elkaar. Worden zomaar overhoop geschoten voor een paar honderd gulden of als ze hun mening uiten. Nu kan ik commentaar gaan geven, maar helaas schiet ik daar niks mee op, want ik ben niet de enige met commentaar. Ik kan wél proberen het op een andere manier te bekijken zodat andere mensen dat ook kunnen/willen zien.
Even voor de duidelijkheid, ik ben geen psycholoog. Ik ben een mens met levenservaring, iemand die veel fouten heeft gemaakt, dat ook durft toe te geven en alleen maar het beste wil voor iedereen en zeker voor mijn dochter.
Elk mens heeft een voorbeeld nodig. Het begint bij je vader en moeder. Natuurlijk lukt het een moeder of een vader hun kind eventueel alleen op te voeden, als dat de situatie is. Maar dan heb je altijd nog een vaderfiguur of moederfiguur nodig.
Je vader leert je hoe je met vrouwen om moet gaan, of wat je als vrouw wel of niet moet/mag accepteren. Je moeder leert je hoe je een man moet behandelen of wat je wel en niet moet/mag accepteren van een man.
Daar gaat het vaak al fout. Als je een vader hebt die vreemd gaat bijvoorbeeld. Als zoon leer je dat dat normaal is. Als dochter leer je dat een man vreemd hoort te gaan. Als de moeder het accepteert dat de vader vreemd gaat. Leert de zoon dat een vrouw dat hoort te accepteren en de dochter leert dat je als vrouw dat moet accepteren.
Als ouder ben je het grote voorbeeld voor je kinderen. Maak je als ouder fouten, durf dan ook tegen je kinderen te zeggen dat je een fout hebt gemaakt. Neem de verantwoordelijkheid op je. Je bent een mens, je mag fouten maken. En juist van fouten maken, leer je. Je kinderen zullen je alleen maar respecteren als je dat durft toe te geven
Wat er veel gebeurt op Curaçao is dat veel kinderen zonder vader opgroeien, maar daarbuiten ook geen vaderfiguur hebben. Omdat de meeste mannen niet de verantwoordelijkheid op zich durven of willen nemen. Weglopen is zeker makkelijker dan de confrontatie aan gaan. Zolang de vrouwen dat zullen accepteren komt er ook geen verandering.
Als ze het in Nederland over ‘die Antillianen’ hebben op een negatieve manier, voel ik me niet aangesproken. Dat is niet omdat ik niet trots ben op mijn afkomst. Integendeel, ik ben heel trots en er gaat geen dag voorbij of ik heb het wel een keer over Curaçao. Ik voel me niet aangesproken omdat ik me gewoon netjes gedraag (voor zover het kan), of ik op het eiland of in Nederland woon.
Omdat ik iemand om zijn mening vraag, betekent niet dat ik het eens moet zijn met die persoon. Ik vraag om je mening en als ik het niks vind even goede vrienden. Als iemand mij niet mag, helaas. Ik vind ook niet iedereen leuk en lief. Stel dat het wel zo was, had ik elke dag honderden mensen over de vloer en daar heb ik niet zo veel zin in.
Klein voorbeeld. Mijn vader schrijft vaak stukjes in de krant. Heel vaak ben ik het niet eens met wat hij schrijft. Heb ik dan een reden om hem overhoop te schieten? Als die man denkt wat hij denkt, prima. Dat betekent niet dat ik zo denk, of zo moet denken omdat hij mijn vader is. Hij heeft zijn mening en ik die van mij. Ik ben er juist trots op dat hij zijn mening uit, en er ook achter blijft staan. Daarentegen is hij ook in staat om naar mijn mening te luisteren en staat hij ook open voor mijn mening. Als hij het niet met me eens is, prima. Dat betekent niet dat hij me nooit meer wil zien of spreken of overhoop wil schieten.
Soms geef je je mening en kwets je iemand. Het lijkt me niet dat je dat met opzet doet. Dan nog, als je dat wel doet weet je meteen wat je aan die persoon hebt. Als iemand je met opzet kwetst kun je twee dingen doen. Boos worden en de rest van je leven boos blijven. Of de persoon confronteren. Ook dan weet je wat je aan die persoon hebt.
Trouwens, als je het gaat invullen komen er meteen allerlei doemscenario’s tevoorschijn en maak je het alleen maar erger. Ik durf er voor uit te komen dat ik altijd boos werd, weg liep enzovoort. Dat heb ik nou eenmaal zo geleerd. Ik kom van een eiland waar dat altijd zo gaat, helaas. Ik kon dat niet meer volhouden. Dus ging/ga ik de confrontatie aan. En ik zal je zeggen, het bevalt me prima. Het was in eerste instantie moeilijk, maar ik weet nu waar ik aan toe ben, wie mijn vrienden en vijanden zijn. Wie mijn energie wel en niet waard zijn.
De heer Wiels had zijn mening. Of ik het eens was met hem: nee, meestal niet. Dat geeft mij niet het recht om de man wat aan te doen. Ik kan ook denken, laat maar gaan. Het enige wat de man wilde was een beter eiland voor iedereen. Of je het nou wel of niet eens was met hem. Dat je kwaad wordt omdat hij erachter is gekomen dat je iets illegaals hebt gedaan en het wordt te heet onder je voeten, tja. Door hem te vermoorden gaat het probleem niet weg. Dat heet karma. Als je niet door justitie wordt gepakt, word je wel op een andere manier gepakt. Karma komt twee keer zo hard terug.
Ik mis mijn klip en zou weer een keer willen lachen om de goede dingen die er gebeuren.
Natasha Donker, Nederland