Beste minister-president Hodge en de regering. Het lijkt wel of er een ‘fuku’ (vloek, red.) heerst op ons dushi Kòrsou.
Sinds 1 november hebben we rust op het eiland. De vorige gekozen regering is exit en na een interim-kabinet bent u nu aangetreden. Tot voor 1 november stonden de kranten bol van alle ongein die er werd uitgehaald, maar het lijkt sindsdien wel komkommertijd want er zijn geen politieke ruzies meer: er is RUST. Heerlijk.
Maar nu de fuku, het lijkt wel of sinds uw aantreden de gaten in de wegen vallen. Ik geloof dat er geen weg meer is zonder een gat. Niet zomaar een gat maar diepe gaten. Alsof er ’s nachts met een piki gaten worden geslagen in de weg.
Jammer, maar dat is niet het enige. Als ik dan rij, zwalkend om de gaten te vermijden valt het mij op hoe rommelig het is. Ik zie verkeersborden scheefhangen, lantaarnpalen waar tegenaan gereden is, vangrails die niet meer functioneren. Ben je niet verplicht om als je ergens tegen aanrijdt dat te vergoeden? Iedereen is toch verzekerd voor schade aan derden of spullen van derden? Dus wie wordt hier nu rijker van? Wordt dit dan niet vergoed door de verzekeringsmaatschappijen?
En dan de trottoirs? In mijn straat, waar ze keurig zijn, mag ik niet meer op de stoep parkeren want het trottoir moet vrij blijven voor de voetgangers. Ik denk dat dat alleen in mijn straat moet, want bij 90 procent van de straten kun je niet op het trottoir lopen omdat het zo begroeid is met onkruid dat er niet te lopen is.
We zijn onze trots kwijt hier op het eiland. Het eiland ziet er ook niet meer uit om trots op te zijn. Vroeger, toen ik klein was, leerde mijn moeder ons dat je je huis en tuin schoon hield, maar ook om je huis en tuin moest je het schoonhouden. Want indien het buiten vies is, zijn je huis en tuin ook vies. Waar is deze stelling gebleven? Is het echt moeilijk om ook het stukje voor je huis schoon te houden?
Er worden overal mooie pleintjes, rotondes gemaakt. Deze worden beplant en krijgen een dripsysteem. Idem dito de middenbermen. Waar het kan, bomen en planten met een dripsysteem. Maar het onkruid groeit er wel bij. Dit is toch geen gezicht. Het onkruid is straks hoger dan de planten zelf. Soms wordt er gekapt en gemaaid, maar dan laten we dat weken liggen.
Wat is er gebeurd met ons? Hebben we geen trots meer? Wat moet een gast of toerist wel niet van ons denken? Het ziet er vies en slordig uit op Curaçao. Ik zeg niet dat we alles moeten vernieuwen. Nee, maar als we het nou eens gaan opruimen, de begroeiing langs trottoirs kortwieken, iedereen het stukje trottoir voor zijn huis schoon houdt, de kapotte verkeersborden, scheve vangrails en lantaarnpalen rechtzetten of opruimen en waar nodig vernieuwen. De middenbermen en rotondes netjes bijhouden! Het hoeft niet kaal, maai het maar gewoon kort. Er zitten genoeg mensen onder de boom die onderstand kobreren (trekken, red.). Voor iets meer per maand laat u hen beginnen met de schoonmaak. Voor de borden en de lantaarnpalen kun je het geld bij de verzekeringsmaatschappij ophalen. Die ontvangen de autoverzekeringsgelden ervoor en zijn degenen die moeten betalen bij een ongeluk.
U zult zien, oud of ouder, als het netjes is, ziet er ook goed uit. Dan kunnen we weer trots zijn op ons eiland en op onszelf. Dan zijn we weer een schoon eiland en oh ja, misschien kan de regering dan een potje vrijmaken om het erbarmelijke wegdek te repareren.
Als onze regering het nou schoonhoudt, gaan onze mensen het misschien ook schoonhouden.
‘Ta un bèrgwensa pa tira algu abou si tur kos ta nèchi.’ (Het is een schande om iets op de grond te gooien als alles netjes is, red.).
Ik hoop dat dit gaat lukken, ben ik misschien te idealistisch?
Liesbeth van Kouwen, Curaçao