Het begon als vijfjarige op het Sint Thomas College dat nu als bouwval tegen het vervallen Sint Elisabeth Hospitaal aan ligt. Daarna Radulphus, toen een splinternieuwe school op het einde van de Hoogstraat waar de Burgerlijke Stand nu heen moet. Als Solange Hendrikse op haar foto’s die twee gebouwen niet meer kan onderscheiden, wie dan wel? Met een vingeroefening kon ik laten zien dat na sloop van het oude Sint Thomas genoeg bouwterrein vrij komt om daarop het bouwvolume voor het nieuwe ziekenhuis in een klap te kunnen realiseren. De huidige eigenaar zal dit terrein voor dit uitzonderlijk maatschappelijke doel, bovendien in het belang van Otrobanda, graag afstaan. Als zoiets niet eerder aan de orde kwam, is dit architecten te verwijten die wel tekenen maar niet ontwerpen: ‘Nos ta pinta un Hospital Nobo’. Zonder ideeën en visie, blijft de toekomst ook voor derden een onzichtbaar beeld.
Casa Blanca is nog steeds geschikt voor de Burgerlijke Stand en heeft als gebouw grote uitstraling, geliefd decor voor trouwfoto’s. Oké, de entree kan beter en het is soms vol, daar zijn mouwen aan te passen. Het Sint Thomas College uit 1950 is voor deze bijzondere publieke functies onbruikbaar. Ik ben na al die jaren even gaan kijken, het mist een centrum zoals het foeilijke belastingkantoor in Emmastad wel heeft, is lastig te beveiligen en het publiek moet op galerijen de beurt afwachten, typisch Derdewerelds. Zijn de balies in Casa Blanca nog redelijk overzichtelijk, dat gaat daar niet. Het archief ontbreekt nog en de gymzaal moet worden verbouwd tot een romantische trouwzaal. Er zal voor miljoenen vermetseld, vertimmerd, verspijkerd en veraircood moeten worden. Maar voor die tijd is er weer een andere minister, is de huur van Casa Blanca voor onbepaalde tijd verlengd en blijkt de eerste steen voor het ziekenhuis tevens de laatste geweest.
SAIA, vereniging van architecten en ingenieurs voor studiereizen en congressen, ligt al jaren in coma terwijl er zich van alles heeft afgespeeld en speelt, te veel om op te noemen. De leden vrezen intimidatie en uit angst opdrachten mis te lopen houdt men zich onzichtbaar, anoniem en buiten schot. Zelfvertrouwen en transparantie zijn de beste voorwaarden voor overleving en verandering, angst en zwijgen zijn de dood in de pot. Er is hier dan ook geen publieke architectuurdiscussie, laat staan enige vorm van architectuurkritiek. Bouwen is op Curaçao al een halve eeuw geen culturele activiteit, bovendien raakte de architectuur verstrikt in een absurd Unesco-syndroom.
Carlos Weeber (architect), Curaçao

Het Antilliaans Dagblad is de enige lokale Nederlandstalige ochtendkrant van Curaçao, Bonaire en Aruba. Op Sint Maarten, Sint Eustatius en Saba, alsmede in Nederland en andere landen is een online-abonnement eenvoudig mogelijk via online.ad.cw

antdagblad-logo


Print-abonnee worden of voor meer algemene informatie? Stuur dan een mail naar [email protected]. Met naam, adres en telefoonnummer. Abonnementsprijs is ANG 35,00 inclusief OB per kalendermaand. Print-abonneren is alleen mogelijk op Curaçao.