Wat een eiland!
Het is een bepaald gevoel dat moeilijk te omschrijven is maar ik kan u verzekeren dat het een ‘thuisgevoel’ is. Nu ik hier dan weer bijna een maand ben en de terugvlucht over een klein weekje is, wil ik u deelgenoot maken van een paar van mijn bevindingen.
Er wordt hard gewerkt aan de wegen (heren, vergeten jullie Julianadorp niet?!), je ziet geregeld politie op straat en zelfs wij zijn aangehouden voor rijbewijs- en papiercontrole (prima!). Er ligt minder rotzooi op straat dan een paar jaar geleden, het Curaçaos museum wordt aangepakt, er wordt veel georganiseerd hier en het zwemwater is nog altijd fantastisch.
Ik zou zo nog wel even door kunnen gaan. Maar. Respect is belangrijk hier! In de supermarkt merk ik wel dat er vooral Nederlandse dames die mee zijn gekomen naar Curaçao met hun echtgenoot, óf haast hebben, óf respectloos omgaan met de Curaçaoënaar. Dit werkt discriminatie in de hand van twee kanten en voordat je het weet, leeft men naast elkaar en niet met elkaar.
Dit alles is zo jammer! Je bent hier op hun eiland en mag daar ook van genieten en dat is al een voorrecht. Het wordt al gauw ‘gewoon’ als je hier een tijd bent, maar pas op dat ‘gewoon’ niet omslaat in respectloos handelen. Als je weer in Nederland bent, besef je hoe gelukkig je mocht zijn om een tijd op dit prachtige eiland te vertoeven, waar het heel relaxed is en men in principe ongedwongen met elkaar omgaat.
Probeer dat zo te houden, ook naar de toekomst toe. Het mooie Curaçao moet mooi blijven! In alle opzichten.
Laura Saffrie-van der Voort, nog 6 dagen op Curacao, daarna Nederland.
