Handelsbekwaam
Dat vond ik toen eigenlijk ook wel sjiek klinken. Later is dat allemaal goed gekomen. In de jaren tachtig werd de wet veranderd en kregen getrouwde vrouwen dezelfde rechten als hun wettige echtgenoten.
Vanmorgen werd ik echter met een reuze zwaai veertig jaar terug in de tijd geplaatst. Toen ik onze kapotte huistelefoon, na twintig jaar trouwe dienst, bij UTS wilde inruilen voor een nieuw toestel, kreeg ik te horen dat dat zo niet ging. Daar had ik een ‘volle macht’ van mijn man voor nodig. Mijn grapje, dat er na veertig jaar huwelijk alleen nog maar sprake kon zijn van gedeelde macht, sloeg niet aan.
Ik liet mijn chequeboek zien op naam van mijnheer en/of mevrouw. Tevergeefs. Mijn sédula en de sédula van mijn man samen met onze FZOG-kaarten. Geen sprake van.
De kwieke, jonge UTS-employé, die gemakkelijk mijn kleinzoon kon zijn, was onverbiddelijk. Naar huis en terugkomen met een ‘volle macht’ van mijn echtgenoot. Na tussenkomst van een superieur werd er voor mij, voor deze keer, een uitzondering gemaakt en vertrok ik tevreden met een spiksplinternieuw telefoontoestel onder mijn arm weer naar huis. Om in deze barre tijden op alles voorbereid te zijn, heeft mijn man meteen een uitgebreide open machtiging ondertekend.
Beste Roger, mag ik je als gepensioneerde schooljuffrouw één correctie aanreiken? Dat wat jij vanmorgen zo volhardend van me eiste is geen ‘volle macht’, maar een volmacht. Graag gedaan.
Elisabeth Hollander, Curaçao
