Nog niet zo lang geleden was er een flink aantal openbare stranden, dat bezocht werd door de Bonaireanen. Het strand Kentucky Beach, waar nu Plaza Resort staat, was zeer in trek bij Bonaireaanse families. Tevens waren er openbare stranden naast het huis van de gezaghebber, op de plek waar Eden Beach en Harbour Village zijn en er was een openbare toegang tot de kuststrook waar nu de huizen van Sabadeco staan.
Ondanks dat in de meeste overeenkomsten met de ontwikkelaars, is opgenomen dat het strand toegankelijk moet blijven voor de lokale gemeenschap, worden er muren, hekken en andere bouwwerken geplaatst om de stranden af te sluiten voor het ‘lokale’ publiek. De beveiligingshekken en beveiligingsbeambten geven een zeer onvriendelijke indruk. Tevens maken de afstanden, die als gevolg van het bovenstaande, dienen te worden afgelegd om de stranden te bereiken, het haast onmogelijk voor de Bonaireanen om van hun eigen stranden te genieten.
Hoe vaak zien we een lokale familie op één van de ‘hotelstranden’ genieten van zelfmeegebrachte lunchpakketten en drankjes? Hoeveel lokale families zijn bereid om de beveiligingspoort te passeren en het doolhof tussen alle hotelkamers te trotseren om het strand te bereiken? En eenmaal op strand, wie is in staat om de faciliteiten te gebruiken of de prijs te betalen voor de aangeboden snacks en drankjes?
Niet alleen worden de lokale bewoners min of meer geweerd van de stranden op hun eigen eiland, ook de toeristen, die in een appartement verblijven of in een hotel dat niet aan het water staat, wordt het niet makkelijk gemaakt om van stranden te genieten.
De enige overgebleven stranden in de kuststrook die toegankelijk zijn voor de lokale gemeenschap en bezoekers zijn: Pal ‘i Mangel (Donkey Beach), het kleine Cha Cha Cha Beach en Sunset Beach. Geen van deze overgebleven stranden beschikken over de faciliteiten dat het strand uitnodigend maakt. Er is nauwelijks parkeergelegenheid, geen sanitaire voorzieningen en geen mogelijkheid om iets te eten of te drinken te kopen.
Pal ‘i Mangel is erg smal en kan erg gevaarlijk zijn voor jonge kinderen gezien het langsrazende verkeer. Cha Cha Cha Beach staat bekend om de goede omstandigheden om te zwemmen. Ook heeft het enkele voorzieningen om te zitten, maar een echt strand om eens lekker te relaxen is er niet. Sunset Beach gaat achteruit door het gebrek aan onderhoud. Tevens loopt deze locatie gevaar omdat er opnieuw plannen zijn om het strand te ontwikkelen. Toen het hotel op Sunset Beach in handen was van de Gerhardts familie, was het strand eenvoudig te bereiken voor de lokale gemeenschap. Wanneer een internationale hotelketen deze locatie gaat ontwikkelen is de kans dat dit zo zal zijn nihil.
Een ‘goed’ ontwikkeld openbaar strand/park zal het product ‘toerisme’ in z’n geheel versterken. Alle bestaande hotels zullen profiteren van een centraal gelegen strand, waar bezoekers hun auto veilig kunnen parkeren, kunnen genieten van een relaxed dagje strand en geld kunnen uitgeven in één van de ‘vaste’ gelegenheden (standjes, restaurants, etc.).
De bevolking van Bonaire en de terugkerende bezoekers hebben hun wensen kenbaar gemaakt. Bijna 90 procent van de bezoekers en meer dan 80 procent van de Bonaireanen willen geen groot hotel op Sunset Beach. Zij willen niet ‘geweerd’ worden van één van de laatst overgebleven plekken op het eiland waar de zee goed bereikbaar is.
Wat ze wel willen is een strand dat vrij toegankelijk is, met goede faciliteiten en waar het beleid de lokale normen en waarden respecteert (bijvoorbeeld: niet topless zonnen, geen honden, etc.).

Alan Gross en Jane Townsend, Bonaire