,,We hebben ze te pakken, de namen van linkse landverraders, moslims en andere antidemocraten die het Grondwettelijke Recht op Vrije Meningsuiting het liefst afgeschaft willen zien om de oprukkende islam te plezieren. De beulen van Geert Wilders en wellicht zijn PVV.” Het is een rondschrijven binnen rechts-extreme kring met 37 namen, bijna tien jaar geleden. Het Gerechtshof in Amsterdam heeft kort ervoor op 21 januari 2009 bevolen om Geert Wilders strafrechtelijk te vervolgen voor discriminatie en het aanzetten tot haat. Bovenaan de lijst met de 37 namen staat de naam van iemand die sommige lezers van het Antilliaanse Dagblad door haar bijdragen wel zullen kennen: Yvonne Wolthuis-Olf gevolgd door Jörgen Raymann, prof. dr. Cor Spreeuwenberg, hoogleraar ‘eerste- en tweedelijns zorg aan chronisch zieken’, Universiteit Maastricht, tevens algemeen directeur van het iRv, het Kenniscentrum voor Revalidatie en Handicap in Hoensbroek en onder andere prof. dr. Karel Steenbrink, emeritus hoogleraar interculturele theologie, Universiteit Utrecht. Yvonne was de eerste klaagster die het Hof verzocht om aan het Openbaar Ministerie vervolging van Wilders op te dragen. Tien jaar later lijkt het maatschappelijk klimaat in Nederland niet verbeterd en ook nu staat Wilders weer voor het verdachtenbankje. Als advocaat die destijds Yvonne bijstond had ik recent met haar weer overleg en gaf zij aan zich nog steeds zorgen te maken over het maatschappelijke klimaat in Nederland. Op haar verzoek, en omdat ik denk dat het voor iedereen leerzaam kan zijn, vat ik nog eens samen wat voor haar de belangrijkste redenen waren om in 2008 met gezin Nederland te verlaten en naar Curaçao te emigreren, en om justitie te vragen Wilders strafrechtelijk tot de orde te roepen. Yvonne woonde al jaren met plezier in de Bijlmer en vocht als raadslid voor de Groenen vanaf 1991 tot aan haar opstappen in 1999 met hart en ziel voor de diverse bewoners met zeer uiteenlopende achtergronden waaronder ook veel Surinamers en Curaçaoënaars. Daarbij was zij voor de duvel niet bang en ik wil toch een greep doen uit een van de vele voorbeelden die aansluit bij het onderwerp van de zaak tegen Wilders. Toen in 1992 de Amsterdamse wethouder L. Genet en woningcorporatie directeur R. Grotendorst ter rechtvaardiging van de grootschalige sloop van de Bijlmer in het weekblad Vrij Nederland uitspraken deden als ,,Het stigma ‘zwart, werkloos en crimineel’ klopt in de Bijlmer. Als we dat niet erkennen kunnen we er ook niets aan doen”, sleepte Yvonne hen voor het Hof, net als vijftien jaar later Wilders. Advocaat-generaal R. Manschot liet op de zitting duidelijk weten de uitspraken van de beide heren laakbaar te vinden en dat mensen met een zwarte huiskleur zich door zulke uitspraken beledigd kunnen voelen, maar ook vond hij, gezien de context waarin deze waren gedaan, de kans op vrijspraak te groot waarvan dan weer ‘een fout signaal zou uitgaan naar kwaadwilligen, die zich meer in het openbaar gaan misdragen omdat ze denken dat ze toch niet worden veroordeeld’. Yvonne voelde het goed aan en had op dat moment een sterke intuïtie, het spel over de sloop werd niet eerlijk gespeeld, zo werd later steeds meer duidelijk, ook al sleepten vele Bijlmerbewoners waaronder Surinamers, Curaçaoënaars en vele anderen mede dankzij haar gelukkig nog wel een verdubbeling van de verhuiskostenvergoeding binnen. Het volgende decennium bracht echter vliegtuigen in het WTC en op de golven daardoor ontstaan vertoonde Geert Wilders, rising star binnen de VVD, gezien eerdere expliciete uitspraken, wel heel ongeloofwaardig opportunistisch 180 graden draaigedrag. Hij ging opeens er zijn dagelijkse werk van maken om, met opvallend brede steun van de kennelijk op reuring beluste media, wisselende groepen mensen - maar nooit met een witte huidskleur - over één kam te scheren en ze voor alles en nog wat als zondebok aan te wijzen. Vanwege steeds meer ook persoonlijk in haar dagelijkse leven ondervonden subtiele vormen van discriminatie samen met de steeds griezeliger van inhoud wordende uitspraken van Wilders voelde voor Yvonne Nederland niet meer als ‘een thuis’. Publieke uitspraken van Wilders over wat hij ‘als premier’ zou gaan doen aan de ‘niet-westerse allochtoon’ (‘grenzen dicht’, ‘het’ plant zich voort’) gevolgd door de ruimte die de Volkskrant hem gaf om in één tirade ‘Mein Kampf’ en ‘fascistisch’ te koppelen aan ‘de Koran’ en ‘geen moslimimmigrant, geen westerse allochtoon er meer bij’ waren voor haar de spreekwoordelijke druppels die de emmer deden overlopen. Bij brief van 21 mei 2008 liet onze toenmalig minister-president Jan Peter Balkenende aan Yvonne weten dat het hem oprecht spijt om te vernemen dat zij zich niet meer thuis voelt in Nederland en te betreuren dat zij besloten heeft tot emigratie, waarbij hij haar en haar gezin het beste toewenst bij het opbouwen van een nieuw bestaan in haar nieuwe omgeving. Inmiddels tonen Nederlandse politici zich machteloos en staat Geert Wilders weer terecht. Het wordt steeds duidelijker dat Wilders er in werkelijkheid vooral op uit is om stemming te maken tegen groepen mensen, de ‘niet-westerse allochtoon’, en dat het hem er helemaal niet om gaat om alleen op ‘de islam’ kritiek te leveren. ‘De Marokkanen’ waren nu concreet de groep die het moest ontgelden, Wilders zette een volle zaal met aanhangers voor de lopende camera georkestreerd aan om massaal een ‘minder, minder’ te gaan scanderen. Thierry Baudet en zijn beweging (en inmiddels politieke partij) profiteren in Amsterdam ervan en lijken op het punt van enge taal en misplaatste grappen Wilders zelfs te overtreffen. Op strafrechtelijk gewiekste wijze gooide Baudet er voor tv tijdens primetime bij Jinek & Pauw het volgende uit: ,,Dat fundamentele gebrek aan zelfvertrouwen dat wij hebben in onze cultuur, die zelfhaat als het ware, die we proberen te ontstijgen door alles in bureaucratische procedures te vangen, door de Nederlandse bevolking homeopathisch te verdunnen met alle volkeren van de wereld, zodat er nooit meer een Nederlander zal bestaan, zodat wie wij zijn niet meer gestalte kan krijgen..... dat heeft allemaal één oorzaak, en die oorzaak is onze cultuur van zelfhaat.” En over zijn grote steun en toeverlaat advocaat Hiddema was er daarna de door meerdere voormalige partijgenoten bevestigde onthulling dat deze tijdens een onderaards etentje van de partij gezegd had dat hij ‘het zo leuk vond om in een keldertje bijeen te komen omdat de grootste beweging van de 20ste eeuw ook in een kelder was ontstaan’. Dit zou volgens Hiddema bij navraag alleen maar humor zijn geweest maar leuke en gezellige humor is dit niet, en zeker niet in het licht van de hiervoor geciteerde wartaal van Baudet.

mr. Henri Sarolea,
advocaat te Amsterdam