Ik zweer het; op Curaçao en in de hemel is alles mogelijk en telkens weer sta ik verbaasd te kijken als ik dingen zie en hoor waarvan ik denk nee, dat kan niet waar zijn!
We werden onlangs al getrakteerd op de mop van het jaar dat er bij het politiebureau was ingebroken en dat er een grote partij in beslag genomen drugs was ‘verdampt’.
Het korps stond voor schut natuurlijk. Men ging gelijk over in de ‘damage control mode’ en de agenten gingen actievoeren omdat ze zich in hun eigen bureau niet veilig voelden! Hoe moet ik mij dan voelen?
Ik lag aan flarden toen ik dat las en natuurlijk ging dat vingertje alle kanten uit behalve de goede want niemand wil die ‘hot potato’ aanraken om zich er niet aan te branden en daarmee zijn onbekwaamheid laten zien.
De volgende dag al hadden ze de vrachtwagen gevonden die ze gebruikt hadden om de buit te vervoeren, wat op zich al een hele prestatie is, omdat er honderden auto’s hier jaarlijks verdwijnen die nooit meer gevonden worden of als karkas op het terrein van Willy Maal achtergelaten worden als kerstcadeautje.
Nu was er bij het Kruithuis ingebroken en hebben ze 70 dozen professioneel vuurwerk gepikt. De veiligheid van het Kruithuis en de ligging daarvan was allang onderwerp van gesprek, maar zoals altijd gaat de vuurpijl net zo lang de lucht in totdat de bom barst en dan is het te laat. Weer ging dat bekende vingertje alle kanten uit en keek iedereen elkaar boos aan en lig ik ondertussen onder de tafel van het lachen.
Maar ik moet wel toegeven dat ze in een relatief korte tijd de boeven te pakken hebben gekregen. Ook het gevaarlijk spul is terug, alleen wordt het op datzelfde bureau bewaard waar ze een paar dagen eerder 600 kilo coke hebben gejat!
Wanneer je denkt dat je alles hebt gezien en meegemaakt, schiet een agent per ongeluk een dame op een meter afstand in haar borst. Oeps sorry mevrouwtje, je hebt nu een gat in je borst, dus ga nou niet naar happy hour want je zal aan alle kanten gaan lekken.
Terwijl ik dit schrijf zit lach ik me rot want dat hele korps is een grote ‘joke’ geworden, het enige korps ter wereld dat er kantooruren op na houdt behalve als er een collega aan een hartaanval komt te overlijden omdat hij te lang achter een bureau heeft gezeten, staan ze allemaal rijen dik in vol ornaat langs de route omdat er overtime te halen is.
Zou dit misschien een bewijs van onvermogen zijn? Want als je ze belt, nemen ze niet eens op, laat staan dat ze jouw gestolen auto gaan zoeken. Dan vinden ze het raar dat mensen apathisch worden en geen aangifte doen want ze weten dat het toch verloren tijd is dus laten we die tijd gebruiken om naar een Dodgers-game te kijken.
Ik blijf echt lachen op deze klip want nog steeds lopen ze in een waas rond en snappen niet hoe het allemaal gebeurd is.
Arthur Donker,
Curaçao