In het verleden verkeerde het Sint Elisabeth Hospitaal (Sehos) in een zodanige situatie dat, na een harde stakingsactie van de zorgbond CBV, de Maduro & Curiel’s Bank (MCB) moest bijspringen met een lening van 10 miljoen gulden. Als voorwaarde werd gesteld dat er een commissie in het leven geroepen zou worden om het financiële beleid van het Sehos in de gaten te houden. Deze commissie bestond uit Wijlen Lionel Capriles ‘himself’, Charles Gomes Casseres, Daphne Kibbelaar en mijn persoon als vertegenwoordigers van de vakbond. Er is maar één vergadering belegd. Voor de rest is er niets van gekomen doordat het Sehos-managent, nadat de buit binnen was, de zaak torpedeerde. Waarom de MCB dit toeliet is mij onbekend.
In 2007 heeft het Sehos weer een lening van 70 miljoen gulden gekregen van een consortium van banken onder leiding van de MCB. Het Sehos zou deze lening gebruiken om haar schulden af te lossen en betere prijzen te kunnen bedingen. Men heeft echter de schulden aan de werknemers en gepensioneerden niet in acht genomen. Tot op de dag van vandaag staat het Sehos in het krijt voor vele miljoenen guldens aan het personeel en gepensioneerden die daar recht op hebben. Het gaat hierbij om teveel ingehouden premies aan verzekeringen die Sehos in voorgaande jaren niet heeft geretourneerd. Tot vele malen toe heb ik conform mijn berekeningen in Excel deze schulden prachtig op een rijtje gezet. Deze overzichten zijn verstuurd naar de Raad van Bestuur (RvB) en de Raad van Toezicht (RvT), de vakbond CBV waarvan ik toentertijd ook deel uitmaakte van het bestuur en de Vereniging Gepensioneerden Sehos. Jarenlang heb ik de besturen van het Sehos aangeschreven om deze schulden te vereffenen met het personeel en gepensioneerden. Tot op de dag van vandaag (maart 2018) is er niets van gekomen. In 2014/2015 is door Sehos een overbruggingskrediet aangevraagd bij de overheid. Conditie van de overheid was dat er een transitiemanager aangesteld moest worden om één en ander in de gaten te houden en voor een gedegen transitie naar het nieuwe ziekenhuis te zorgen. De Raad van Bestuur Sehos, onder leiding van Javier Hérnandez, ging akkoord met het aanstellen van Elisa Carter met een honorarium van 35.000 gulden per maand. Als ik mij niet vergis, heb ik tot op de dag van vandaag geen enkel rapport gezien of iets gehoord van hetgeen bewerkstelligd is door mevrouw Carter. Of zij er nog zit of niet en wie haar betaalt, is ook een vraag. De huidige algemeen directeur van het Sehos heeft in de vergadering met de Centrale Commissie van de Staten zijn pleidooi gehouden voor verhoging van het budget van het Sehos. Ik heb niet in 2007, niet in 2015 en ook nu niet gehoord dat het Sehos heeft gezegd dat zij haar jaren oude schulden van de te veel op het salaris ingehouden bedragen, aan het personeel en gepensioneerden moet vereffenen. Eigenlijk moet dit betiteld worden als diefstal. Er worden (exorbitante) honoraria uitbetaald aan adviseurs en bijstand aan de RvB, terwijl niet gepraat wordt over de schulden aan rechthebbende personeelsleden en gepensioneerden. Menig van hen zijn reeds niet meer onder ons. Na vele brieven mijnerzijds aan de RvB heb ik tot nu toe geen enkele schriftelijke reactie hunnerzijds mogen ontvangen. Er zijn nieuwe RvB-leden aangesteld, maar het principe van continuïteit in beleid dwingt hen om over te gaan tot betaling van genoemde schulden. Als gepensioneerden hebben wij geen mogelijkheid om te staken. Maar het Sehos dwingt ons om tot zwaardere maatregelen over te gaan die niemand ten goede zal komen. Ik denk dat ik voor de ‘silent majority’ praat en hoop op hun steun op het moment dat dit nodig is.
Gepensioneerde Sehos na 42 dienstjaren:
Felix Pinedo
Curaçao