Honderden scholieren trokken er gisteren op uit om eens flink de handen uit de mouwen te steken. Een jaarlijks terugkerend fenomeen, bekend als Curadoet. Iedere klas kreeg een project toegewezen met als doel het zwerfafval op te ruimen, picknicktafels te timmeren of andere prachtige initiatieven om ons eiland leefbaar en aantrekkelijker te maken. Leerlingen en docenten, geweldig bedankt!
Maar nu? Ik vrees dat het eiland in de kortste tijd weer opnieuw bezaaid ligt met lege flesjes, foambakjes, plastic vorken, of nog erger! Volgens mij is er een aantal oorzaken aan te wijzen: mentaliteit, opvoeding en het ontbreken van stimulerende maatregelen.
Ik geniet van de zondagse gezelligheid van grote families, die hun pick-up beladen met tafels, stoelen, koelboxen met drank en pannen met vlees. Wat een feest! Wat vind ik het dan tegelijkertijd jammer dat er na afloop zoveel afval op het strand of in zee achterblijft. Ik kan het niet laten om dan toch het nodige afval te verzamelen om in een afvalbak te dumpen. Ik moet eerlijk zeggen dat een afvalbak niet zo makkelijk te vinden is. Vaak is dit dan een open ton die uitpuilt van het afval! De helft ligt er dan inmiddels naast.
Om het zwerfvalafval de kop in te drukken moet de overheid prioriteit stellen aan twee zaken: mentaliteitsverandering en actieve afvalinzameling.
Allereerst zou de mentaliteitsverandering bij kinderen, als nieuwe generatie, prioriteit moeten krijgen. Is er een verplicht lessenpakket over de problematiek rond zwerfafval op de basisscholen, zo vroeg ik me af? En is die ook afgestemd op niet-Nederlandstalige kinderen en hun ouders? Kennen Papiamentssprekende ouders en kinderen eigenlijk hun eigen onderwaterwereld en de bedreiging ervan door de ‘plastic soep’?
Verder denk ik dat de mentaliteitsverandering van buitenaf gestimuleerd moet worden, bijvoorbeeld door meer opvallend gekleurde, afsluitbare en vastgemaakte vuilcontainers op picknickplaatsen bij de baai, bij bankjes, parkeerplaatsen, tankstations, bushaltes en op schoolpleinen. Het is dan wel zaak dat deze direct regelmatig geleegd worden. En hoe leuk zou het niet zijn als kinderen beloond worden bij goed gedrag? Denk aan Holle Bolle Gijs in de Efteling: na het inwerpen van afval in de ‘mond’ hoor je: ‘Papier hier, dank je wel!’ Zelf zou ik pleiten voor een variatie in het Papiamentu.
Tenslotte denk ik dat gescheiden afval veel meer gestimuleerd zou kunnen worden. Gelukkig zijn er al enkele supermarkten en benzinestations die een verwoede poging doen, maar het blijft zoeken. Ik denk dat er veel mensen bereid zijn een blokje om te rijden voor een supermarkt die maatschappelijke betrokkenheid toont door afvalscheiding. En dan voor papier, blik, batterijen, plastic en verschillend gekleurde glassoorten graag! Ik ben de eerste klant!
Het zou jammer zijn als Curadoet verzandt in Curadeed. Ik denk dat we als eilandbewoners van dit prachtige eiland, samen met de overheid, dagelijks hiervoor de handen uit de mouwen moeten blijven steken!

Marjanne Reinders-Jongejeugd, Curaçao