Wat is het dat ons zo betrokken doet zijn bij een Yuri van Gelder?

Een sportman die wij nauwelijks kennen?
Zijn dat zijn prestaties? Zijn successen? Zijn imposant postuur?
Welnee want daar zijn er zo veel van. Wat is het dan?
Wat ‘triggert’ is het menselijk drama.
Het door zelfoverschatting gedreven individu, een gevoel dat iedereen wel kent, doet de afstand tot dit idool en de gewone mens verkleinen.
Niet uit leedvermaak maar uit begrip voor die zwakte, die kortzichtigheid, de bravoure.
Nu is het wel zo dat er buiten de regels, wel of niet diffuus weergegeven in de reglementen, er voor een topatleet een ongeschreven ethiek bestaat waaraan zij/hij, ook ongezien aan heeft te voldoen. Daar komt zij/hij niet onderuit.
Dat is immers waar de ware sportmens uit is opgebouwd? Dat zien wij ook terug in hun verschijning die discipline en volharding uitstraalt.
Het is dus niet die druppel alcohol of desnoods de twaalf biertjes, maar het doorbreken van die ongeschreven code, waardoor Yuri niet alleen lichamelijk maar ook mentaal faalt een voorbeeld voor de mensheid te zijn. Men moet dat niet onderschatten.
Je kunt het vergelijken met ‘metaalmoeheid’. Een onopgemerkte zwakte in het ogenschijnlijk onverwoestbare metaal.
Wij zien onszelf in Yuri weerspiegeld.
Omdat ik een mens voor mij zie die tegen iedereen als een doodsbang kind zal zeggen ‘alsjeblieft, ik zal het nooit meer doen’, stel ik voor dat de rechtspraak ‘voor deze ene keer’ de hand over haar hart zal strijken en Genade voor Recht zal laten gelden.
Dat de verlammende schrik er nu wel diep genoeg in zit ook voor de andere spelers, zal duidelijk maken dat er niet gemarchandeerd kan worden met de regels, en zeker niet het schenden van de ethiek.
Dat ook waar wij in falen er vergeving kan zijn in die harde en ongenadige sportwereld.
Hardheid helaas nodig is omdat elke deelnemer is uitverkoren haar/zijn land te vertegenwoordigen. Niet alleen het IOC haar goede naam wil behouden maar ook het peil.
Dat door gebeurtenissen als deze een uitdaging mag zijn in Recht maar ook in menselijkheid. Het zal in deze helse tijden een zalf op de wonden van velen zijn.
Laat de rechter Yuri vergeven en zijn vergissing kwijten zoals wij onszelf en anderen moeten vergeven en kwijten.
Maar de eerste de beste die daarna toch de gore moed heeft de fout in te gaan, deze zonder pardon te verwijderen van het olympisch ideaal. Voor altijd!

Martie Genger,
Curaçao