De heer Spong betoogt in een lang artikel in de kranten, dat het plegen van abortus op Curaçao gelegaliseerd moet worden. Ter onderbouwing van deze wens voert hij aan dat het plegen van dit vergrijp op Curaçao maar liefst 1300 gevallen per jaar betreft; ruim drie per dag (inclusief zondagen), hoe dan ook een schrikbarend hoog aantal. Behalve het wijzen op de aantallen brengt Spong de zaak ook in de religieus-morele sfeer als hij erop wijst, dat het eiland kennelijk op grond van haar geloofovertuiging ervoor kiest om de abortuspleging in het vergeethoekje te houden niettegenstaande de frequentie. Hij noemt het woord hypocriet net niet, maar het is duidelijk in welke richting hij denkt. Gezien deze omstandigheden vindt Spong dat een legalisering de enige juiste weg is.
In zoverre ben ik het met Spong eens, als hij erop aandringt, dat door autoriteiten aandacht wordt geschonken aan dit probleem. Ik kan het me goed voorstellen, dat zij die een goed belegde boterham verdienen, (wat is het tarief voor een abortus?) met het vermoorden van nog ongeboren mensen deze activiteit willen zekerstellen en wellicht zelfs uitbreiden aan de ene kant met de legalisering, terwijl men aan de andere kant de sociale- of gewetensbezwaren dan zal kunnen bedekken met de verwijzing naar de omstandigheid van een legale onderneming. Maar voor mij is die ene abortus reeds één teveel. De meest gehoorde verontschuldiging voor het ongewenste kind is dat het verwekt is door verkrachting. Maar dit argument is simpel te weerleggen: Dat iemand mij één vrouw aanwijst die in de afgelopen tien jaar een verkrachtingzwangerschap heeft geleden.
De vrouw die het zover brengt dat zij zwanger raakt heeft dit slechts, zo niet goeddeels aan haar eigen slordigheid te danken. Ten eerste is er daar het voorschrift, dat de seksuele relatie voor het huwelijk gereserveerd dient te worden. Maar ja, ik weet het ook wel. Vrije seks is het parool. Maar de techniek komt ook de promiscuïteit te hulp: Er is een veelzijdigheid aan voorbehoedsmiddelen voorhanden ten dienste van zowel de man als de vrouw die intensief seksueel actief is, waarbij het in verband met soa’s (seksueel overdraagbare aandoeningen) aan te bevelen is om ook die voorbehoedsmiddelen te gebruiken die deze soa’s zo veel als mogelijk tegen gaan.
Voor de vrouw (helaas is het vooralsnog de vrouw die zwanger raakt) die zich niet inhoudt en ook niet de tegenwoordigheid van geest kan opbrengen om zichzelf te beschermen bij de geslachtsgemeenschap en toch bevrucht raakt is er dan nog een technische hulpmiddel: De morning after pil, die de nieuwe mens in zijn allerprilste begin nog kan stoppen.
Dus drie niveaus van het voorkomen van een zwangerschap voor de verantwoordelijke promiscue vrouw. Moet zij dan toch worden gevrijwaard als zij door onachtzaamheid in verwachting raakt en toegestaan worden om de nieuwe mens, die dan reeds vergevorderd is, te vernietigen? Ik denk van niet. De wetgever moet dus het verbod op de abortus handhaven. Ik voorzie zelfs een specifieke opname in de wet, waarbij de handeling niet alleen wordt verboden maar ook de speelruimte van zoiets als de morning after pil wordt beperkt. Bijvoorbeeld tot een week na de onomstotelijke medische vaststelling van de zwangerschap. Daarna heeft de foetus/embryo recht op bestaan en is een actie om hem te verwijderen gelijk aan moord.
Maar wat nu met de illegale abortuspraktijk, in acht genomen het gebrek aan controle die ons eiland karakteriseert? Want meerdere zaken zijn als overtredingen of misdaad in de wet opgenomen (door rood licht rijden; fout parkeren; in het openbaar urineren) maar verschillende van deze zijn alledaagse handeling door gebrek aan controle. Het feit echter, dat het eiland vooralsnog niet goed controlerend/bestraffend optreedt tegen dingen die de veiligheid of het levensgenot van de bestaande of toekomstige burger vermindert of ontneemt of hem tegen de borst stuit, is echter geen reden om ze allemaal te gaan gedogen of (wettelijk) goed te keuren. Wat voor een gemeenschap willen wij dan eigelijk? Wij moeten bij de overheden juist blijven aandringen om hun verantwoordelijkheden te dragen zonder aanzien des persoon.
Hitzig Bazur, Curaçao

Het Antilliaans Dagblad is de enige lokale Nederlandstalige ochtendkrant van Curaçao, Bonaire en Aruba. Op Sint Maarten, Sint Eustatius en Saba, alsmede in Nederland en andere landen is een online-abonnement eenvoudig mogelijk via online.ad.cw

antdagblad-logo


Print-abonnee worden of voor meer algemene informatie? Stuur dan een mail naar [email protected]. Met naam, adres en telefoonnummer. Abonnementsprijs is ANG 35,00 inclusief OB per kalendermaand. Print-abonneren is alleen mogelijk op Curaçao.