De Caracasbaaiweg wordt in deze dagen uitgemeten in de media, vanwege het drukke verkeer op deze weg en de verkeersopstoppingen waartoe dit leidt. Het gaat erom hoe men dit probleem gaat oplossen, waarbij opvalt dat er onder de oplossingen zelfs plannen voor een nieuwe weg zijn in natuurgebied nochtans. Een ander veelgenoemd alternatief is de verdubbeling van het aantal rijbanen, hetgeen moeilijk is vanwege gebrek aan (gemakkelijk beschikbare) ruimte. De Caracasbaaiweg is echter niet de enige wegeenheid die uitbreiding behoeft vanwege het toegenomen verkeer. Ook de Rooseveltweg bijvoorbeeld wordt al jaren geteisterd door een zeer toegenomen verkeersdrukte en is een oplossing dringend. Maar als er het liefst geen weg door het Jan Thielse natuurgebied wordt gelegd en verdubbeling van de huidige Caracasbaaiweg c.q. Rooseveltweg moeilijk uitvalt, hoe dan de oplossing?
Hiervoor moet men de wegstructuur van Curaçao in aanmerking nemen. Deze wegstructuur heeft als basiskarakteristiek dat haar eindpunt Punda c.q. Otrobanda betreft. Vanuit Punda/Otrobanda waaiert de wegenstructuur van Curaçao als volgt uit:
- Naar het oosten van het eiland door middel van de hoofdwegen Caracasbaaiweg en Santa Rosaweg;
- Naar het midden door middel van de hoofdwegen Snipweg en Gosieweg;
- Naar het westen door middel van de hoofdwegen Winston Churchillweg en Rooseveltweg in combinatie met de Jan Noorduynweg en de weg naar Bándbou;
- Al de wegen monden uit in het Schottegatweg-ringwegsysteem.
Al deze wegen hebben dezelfde status: het zijn tweerichtingsverkeer-hoofdwegen oorspronkelijk bedoeld als onafhankelijke verbindingen. Ze staan in verbinding met elkaar door middel van binnenwegen zoals de Seroe Loraweg in het geval van Caracasbaaiweg/Santa Rosaweg; de Corrieweg in het geval van de Snipweg/Gosieweg en de Cubaweg in het geval van de Winston Churchillweg/Rooseveltweg.
Op grond van deze basisstructuur en door middel van een intensievere samenwerking tussen deze wegen, komen wij tot een oplossing voor het fileprobleem, die een relatief kleine investering vergt, in geld, maar ook in minder beslag/schade aan schaarse natuurgebied. Hoe dan?? De wegen krijgen een nieuwe definitie: bijvoorbeeld de Caracasbaaiweg wordt in het vervolg als heenweg naar Punda gedefinieerd; de Santa Rosaweg wordt daarvan het spiegelbeeld: de terugweg. Beide wegen zijn dan in één klap tweebaans-eenrichtingswegen geworden. Verdubbelen dus hun verkeersverwerkendecapaciteit en kappen de filevormende verkeersintensiteit naar de helft van haar huidige stand. De connecties van de ene hoofdweg met de andere hoofdweg verlopen dus via de binnenwegen, die voor het overige hun huidige status behouden, namelijk 2-richting. Gelijke behandeling voor de Snipweg (heen) en de Gosieweg (terug) en de Winston Churchillweg (heen) en de Rooseveltweg (terug). De investering blijft dan klein: de hoofdwegen moeten dan opnieuw beschilderd worden met instructies en nu is er de gelegenheid om verbeteringen aan te brengen in haar infrastructuur. De binnenwegen hebben ook nieuwe beschildering nodig om hun rol in de nieuwe structuur goed duidelijk te maken. Sommige moeten bijvoorbeeld beter met elkaar verbonden worden. Ook is er bijvoorbeeld meer gebruik van digitale navigatie nodig, waarbij straat voor straat de binnenwegensystematiek in kaart wordt gebracht. Binnenwegen voor dummies zou ik zeggen en ik zou ook het gebruik van meer- en fellere kleuren direct op het asfalt zelf niet schuwen in het streven om de verbinding via binnenwegen zo gemakkelijk mogelijk te maken voor de automobilist. Voor dummies dus.
Er schuilt maar één nadeel in de nieuwe structuur: dat men iets langer moet gaan rijden. Maar door de verhoogde doelmatigheid van het systeem (men rijdt veel vlotter), hoeft dit niet meteen te betekenen, dat ook het benzineverbruik hoger wordt.
Hitzig Bazur
Curaçao