Vandaag het 3de gedeelte uit de nota ‘Kaminda tin Boluntat nos ta Logra’ (Waar een wil is, is een weg), die ik in verband met de bouw van een nieuw ziekenhuis, in opdracht van de vakbond CBV heb geproduceerd en uitgegeven in mei 2003. Hopelijk geeft dit korte historische overzicht de lezer enig beeld over de ontwikkelingen van het de nu 160-jarige ziekenhuis. Quote:
3. Een korte terugblik.
3.1. Historische ontwikkeling.
Het huidige nationale ziekenhuis (Sehos) bestaat al bijna 150 jaar. Met de in april 1855 onder de bevolking gecollecteerde fondsen, begon Mgr. Kieckens met de inrichting van een hospitaal. Dit geschiedde in een pand dat gekocht werd van Mej. Frances Hoeck aan de ijzerstraat 48-66. Op 30 juli 1857 legde gouverneur Van Lansberge de eerste steen van de fundering van het nieuwe ziekenhuis op het Rif, het huidige St. Elisabeth Hospitaal. Nadat de religieuzen er voor jaren de scepter hebben gezwaaid, heeft het bisdom het ziekenhuis, toentertijd St. Elisabeth Gasthuis genaamd, overgedragen aan diezelfde bevolking van Curaçao die zorgde voor het startkapitaal in 1855. Het beheer werd toevertrouwd aan een nieuwe stichting statutair genaamd ‘Stichting St. Elisabeth Hospitaal’.
Tot in de jaren 70 heeft het Sehos haar perioden van glorie gekend. Aan het einde van de jaren 80 volgde de (gedwongen) afstoting van de verzorgingsfunctie in het Sanatorium, vanwege het bouwen van het verpleeghuis Betèsda. Vóór deze periode kende het ziekenhuis bezettingsgraden tot zelfs boven de 80 procent. Hierna bleef de bedbezetting steeds rond de 72 procent. De diverse externe ontwikkelingen hebben tevens geleid tot een verlaging van de ligdagen. Anno 2002/2003 ligt de gemiddelde bezetting rond de 60 procent.
3.2. De veranderende gezondheidsmarkt.
Begin jaren 80 werd de dr. J.Taams Kliniek operationeel, waardoor een zeker aantal kleinere ingrepen en minder ingrijpende behandelingen aldaar verricht werden. Concurrerende laboratoria overal op het eiland en de eerdere scheiding van de hart-longfuncties naar het Thorax Center deden de financiële positie van het Sehos geen goed. Om bij het onderwerp van deze nota te blijven, dient vermeld te worden dat de beleidsmakers indertijd de kans hebben voorbij laten gaan om met subsidie vanuit Nederland een geheel nieuw ziekenhuis te kunnen bouwen. Reeds in de jaren 80 waren er plannen om tot verbouwing en/of herstructurering van het hospitaal te geraken. Tot de dag van vandaag is er geen schot ingekomen, maar is men gaan bijlappen aan de bouwkundige structuur.

Felix D. Pinedo