De voor mij meest duidelijke uitleg over de ‘Moslim-terreur-situatie’ in de wereld van de laatste tijden is wel die, welke vertolkt is door dr. Emanuel Tanya, een psychiater uit Duitsland.
Hij komt uit een aristocratische Duitse familie van voor de Tweede Wereldoorlog. Aan hem werd gevraagd hoe velen er voor de oorlog echt fanatieke nazi’s waren. Zijn antwoord luidde: ,,Heel weinigen. In Duitsland heerste een hang naar de verloren ‘Duitse trots’ en die trots moest koste wat kost terugveroverd worden. Een minderheid met een uitgesproken negatieve ideologie geïnspireerd door Hitlers ‘Mein Kampf” begon met gewelddadige acties en volksopruiingen. De meerderheid spotte en keek toe, tot het te laat was. De meerderheid bezat geen gemeenschappelijke uitgangsbasis.” Wat dr. Tanya aangaat, hij belandde in een concentratiekamp.
En zo vergaat het nu ook met de huidige fanatiek geïnterpreteerde islamreligie; welke door een uiterst fanatieke minderheid gevolgd en uitgevoerd wordt, terwijl de grote moslim-meerderheid toekijkt, zelfs goedkeurend toekijkt en hoopt op een ‘wereldkalifaat van de islam’. Deze minderheid schuwt niet voor de meest meedogenloze geweldpraktijken.
In de wereldgeschiedenis ontmoeten wij hetzelfde in het jodendom en christendom en zien wij equivalenten in de Sovjet-Unie, China en in het Japan van de Tweede Wereldoorlog. Het verschil met de toestanden van nu is dat alles nu globaal is geworden en wereldgevaarlijk. De geschiedenislessen zijn eigenlijk zo eenvoudig en duidelijk te lezen en te begrijpen, maar of wij aan het eind van 2015 er ook uit leren? Ik betwijfel het.
De meerderheid van de mensen wil harmonie, tolerantie en vrede, maar kijken wel als toeschouwers als bij een arenagevecht toe en applaudisseren zelfs nog bij tijd en wijlen. De overgrote meerderheid biedt geen tegenweer, heeft geen positieve visie, of is alleen maar versnipperd. En alleen door toekijken houden wij de vreselijke chaotische wereldtsunami niet tegen.
Willen wij echt vrede? Aan de houding in denken, spreken en handelen zal het afhangen of wij het waarmaken. Aan het begin van de schepping gaf de Heer God de mens de keuze van het kiezen. Laten wij hier dan gebruik van maken en de beslissingen niet aan de ‘slang uit het Paradijs’ overlaten.
Ds. Jan Jonkman-em, Curaçao