Voorzitter Age Bakker van het College financieel toezicht (Cft) is zeer tevreden met de overheidsfinanciën. Voor de derde keer zijn ze op orde. De getalletjes kloppen. Maar voor de bevolking is het eindresultaat nog zoek. De Curaçaose overheid met een waterhoofd aan secretarissen-generaal, sectordirecteuren en beleidsadviseurs, biedt weinig ruimte in haar budgetten om de overheidsdiensten van ondersteunend personeel op de werkvloer te voorzien. Schalen 17 vliegen je in het overheidsmanagement om de oren. Niet te vergeten schaal 18 die in 2010 speciaal in het leven werd geroepen om de ‘ceo’s’ in de overheid (de secretarissen-generaal) van een ‘passend’ inkomen te voorzien.
Met de hete adem van Cft in de nek, kan er geen nieuw personeel op de werkvloer worden aangenomen. Een nieuwe regel is tegenwoordig van toepassing: 2 op 1. Voor elke twee mensen die met pensioen gaan mag er een persoon aangenomen worden. Met alle consequenties van dien. Drop-outs, stijgende criminaliteit en groeiende werkeloosheid en dus armoede: de echte KPI’s (kritieke prestatie indicatoren) van het beleid. Niet te vergeten de Babylonische spraakverwarring vanwege de verschillende lagen in het management. Op het moment dat de noodkreet van diensten de minister heeft bereikt, is die behoorlijk vervormd.
Dankzij een groot vermogen aan declarabele uren door ‘consultants’ is er in 2010 een overheidsbestuur voor het ‘Land Curaçao’ gecreëerd die goed is voor haar leden aan de top, maar minder effectief voor het ‘eiland Curaçao’. Deze is beter gebaat bij een platte organisatie en meer personeel op de werkvloer.
Orlando Meulens,
Nederland