Een donderslag bij heldere hemel, zo is de recente gebeurtenis te karakteriseren, de ontslagneming van voormalig minister-president Ivar Asjes. Hier komt bij dat er geen fatsoenlijke verklaring wordt gegeven voor zijn ontslag. Is dit wel het topje van de ijsberg?
Hoe slecht iemand het ook gedaan zou hebben, het betekent toch dat minimaal de fatsoensnormen overeind moeten blijven. Geen bestuur en geen stijl, dus. Een waardenvrije democratie bestaat niet. De basis van democratie is gestoeld op waarden en normen. Maar deze worden van alle kanten met beide benen vertrapt. Dit is een zorgwekkende ontwikkeling. Het betreft niet alleen een persoon, maar een heel volk met alle politieke partijen erbij. Hoe denken wij op Curaçao uit onze problemen te kunnen komen als wij zelf, de minimale fatsoensnormen met z’n allen blijven vertrappen? Welke verlichte intellectueel of volksjongen waagt zich nog voor zo’n publieke functie te melden? Ra ra ra, dit leidt meteen tot de volgende mysterievraag, wie wordt de nieuwe minister-president van Curaçao? Als dit het topje van de ijsberg mag zijn, wat zou daarna nog komen? Er is niemand die hierop een fatsoenlijk antwoord kan geven. Het lijkt wel de ‘Titanic’, doorvaren op een ijsberg af, zonder te weten, dat er onderaan in het schip al een groot gat zit.
‘Het grote gat in het schip’, dus het gebrek aan transparantie en vertrouwen, is de pilaar voor het voortbestaan van de angstcultuur op Curaçao. Maar angst voor wat? Voor het onbekende, dat nog zou moeten komen? Of angst voor dat wat nog boven tafel moet komen en dat het licht van de dag niet kan verdragen? Angst om jouw baan te verliezen? Maar het is juist het gebrek aan transparantie en aan vertrouwen dat ondermijnend werkt op onze democratie. Zonder transparantie en vertrouwen kan geen zelfreinigend effect optreden. Het kankergezwel van ‘de angst’ binnen onze maatschappij blijft zich alleen maar verspreiden over gehele lichaam van Curaçao, met alle consequenties van dien. Door gebrek aan transparantie en vertrouwen, kan doodgewoon geen revitalisatie plaatsvinden.
Uiteindelijk kom ik tot de conclusie, dat de heersende angstcultuur gestoeld is op vrees om ‘pijn’ te lijden. Men, dus sommige leden uit het volk, denkt hiermee te kunnen vermijden om (geestelijke en soms fysieke) pijn te lijden. Maar juist door gebrek aan transparantie en vertrouwen wordt de ‘pijn’ alleen maar groter. Het kankergezwel blijft zich alleen maar verder verspreiden. Het gaat door en het wordt erger. De patiënt Curaçao wordt steeds zieker. De enige manier waarop patiënt Curaçao uit haar lijden kan worden gebracht, is door meer transparantie te geven en vertrouwen te ontwikkelen en te kweken bij de mensen. Dit is een zeer zware taak. Integere mensen, die heb je nodig. Zij die zelf transparant zijn en vertrouwen uitstralen. Deze mensen en/of leiders kunnen alleen gedijen in een omgeving en/of gemeenschap, die ook bereida is transparant te zijn en vertrouwen te geven.
De democratie is gebaat bij mondigheid van de burger, die vooral de waarheid spreekt. Omdat alleen de waarheid ons kan verlossen van het kwade. Mensen die over hun eigen gewetensbezwaren heen willen stappen, zullen in de komende tijd ook in aantal moeten toenemen en een steeds grotere rol gaan spelen, als zij ervoor kiezen om de waarheid te gaan spreken. Dit proces is niet pijn lijden, maar juist door de pijn heengaan en/of over de pijn heen stappen. Je voel je ook daarna opgelucht. Geen angstcultuur meer, maar geestelijke bevrijding.
Sharnon Isenia,
Curaçao