Het ingezonden stuk van architect Carlos Weeber in het Antilliaans Dagblad van 13 augustus kwam zeer onaangenaam op mij over. Hij vond de bombardementen gedurende de Tweede Wereldoorlog op Rotterdam en Den Haag prachtige stedenbouwkundige oplossingen. Kennelijk heeft de ingezonden-stukken-schrijver nooit een oorlog meegemaakt, anders zou hij zich wel anders uitdrukken. In ieder geval legt hij in dit ingezonden stuk een deel van zijn ziel bloot, dat hem niet siert. Bij de vele bombardementen op burgerdoelen gedurende de Tweede Wereldoorlog, moge het bombardement op het Spaanse Guernica tijdens de Spaanse burgeroorlog gedurende de tweede helft van de dertiger jaren van de vorige eeuw als voorbeeld gelden. Dit door Duitse- en Spaanse republikeinse bommenwerpers uitgevoerde bombardement, heeft destijds het leven van vele onschuldige burgers gekost, waaronder veel vrouwen en kinderen. De beroemde Spaanse schilder Pablo Picasso wijdde zijn beroemde schilderij ‘Guernica’ aan deze door mensen veroorzaakte ramp.
Nazi-Duitsland betaalde de hoogste prijs gedurende de Tweede Wereldoorlog met bijna één miljoen burgerdoden en het verlies van vele gebouwen en kerken van onschatbare waarde.
Destructieve oplossingen van Weeber om Punda en Otrobanda ook met de grond gelijk te maken, hebben geen waarde voor onze gemeenschap. Het Unesco-predicaat voor Willemstad heeft voor deze ingezonden-stukken-schrijver kennelijk geen enkele waarde, maar het is een PR-element van de eerste orde om het toerisme naar Curaçao te bevorderen. Het toerisme zorgt voor 25 procent van de vreemde valuta-inkomsten van Curaçao.
Waarschijnlijk wil de architect nieuwe woonhuizen ontwerpen. Maar hij vergeet dat de toeristen hier niet komen om moderne gebouwen te zien, maar juist om deze te ontvluchten. Als architect moet Weeber ook weten dat er een prijskaartje hangt aan het vernieuwen van stadswijken. Kan onze gemeenschap, die met moeite financieel het hoofd boven water houdt, zich de luxe permitteren om hele wijken te vernieuwen? Ik had het sympathieker gevonden als de schrijver een oplossing had aangedragen om Punda weer in zijn oorspronkelijke staat te herstellen.
Als Weeber weer eens ingezonden stukken schrijft, kan hij misschien beter over het stedenbouwkundige element en het effect daarvan op de bewoners van landen schrijven die met veel vreugde het wereldkampioenschap voetbal en de Olympische Spelen mogen organiseren. Hele stadswijken van eenvoudige mensen worden in die landen afgebroken. Heel veel bewoners, destijds in China en nu in Brazilië, worden uit hun huis verdreven zonder dat er een voldoende vergoeding tegenover staat. Ze zoeken het maar uit, ook een oplossing voor de plannen van de heer Weeber? Als u een volgende keer weer wat schrijft, kunt u dan van tevoren goed nadenken over hetgeen u op papier gaat zetten? Dank u wel.
Julie Kooijman,
Curaçao