Voor personen die in ons land verdacht worden van witteboordenmisdrijven blijft het verweer van oneigenlijke politieke vervolging door exponenten van het Nederlandse (lees: koloniale) regime een van de meest populaire manoeuvres om de aandacht af te leiden van de feitelijke aard van de zaak. Deze afgezaagde tactiek wordt thans ook weer van stal gehaald door de heer Gerrit Schotte in zijn geklaag over het gedrag van advocaat Roelof Bijkerk. Hij verwijt deze advocaat te ver te zijn gegaan in zijn pogingen om Fundashon Akshon Sivil (FAS) aan te sporen om toch maar aangifte te doen over de verweten strafbare praktijken die bekend zijn geworden onder de casus-naam Babel. Bij het toepassen van dit soort afleidingsmanoeuvres moeten de betrokkene en zijn raadsheren er wel rekening mee houden dat de rookgordijntactiek een averechts gevolg kan hebben wanneer de aangesprokene besluit om hard terug te slaan. Wat de heer Schotte bereikt heeft met de toepassing van deze goedkope en achterhaalde tactiek is dat de heer Bijkerk veel van in de loop der tijd begane kwalijkheden van de heer Schotte nogmaals op een rijtje heeft gezet. Dit om duidelijk te maken wat hem bewogen heeft om zich extra in te zetten in de begeleiding van de opstelling van de aangifte, namelijk een oprecht streven dit land te bevrijden van een ernstige bedreiging van onze rechtsstaat. In zijn verweerschrift gunt de heer Bijkerk ons weer een terugblik op de schrikbarende portfolio van de heer Schotte. Hij voert ons naar herinneringen zoals die van het verkeersongeluk dat de heer Schotte door veel te hard rijden veroorzaakt heeft en waarbij een medeburger is komen te overlijden. Wat nog steeds erg steekt is dat Schotte nimmer de beschaafdheid t.o.v. de familie heeft getoond om spijt of medeleven te betuigen. Een familielid van de overledene die hem dat bleef verwijten werd afgewimpeld met de snauw dat het gezeur daarover onderhand moet ophouden. Dat schetst de aard van de man die als premier het volk pretendeerde te dienen. De heer Bijkerk herinnert ons ook aan de talloze malen dat Schotte vrienden of kennissen heeft afgezet of heeft bedrogen en wijst ook nog op de zogenaamde inbraak die Schotte in scène had gezet met het oog op verzekeringsfraude. Wat veel erger is betreft de zaak rond het toelaten (misschien zelfs orkestreren) dat Colombiaanse agenten vertrouwelijke informatie van de Veiligheidsdienst Curaçao (VDC) konden verwerven en meenemen. Ik vind het nog steeds uiterst vreemd dat deze zaak nimmer tot de bodem is uitgezocht en dat naast het OM ook de politiek (coalitie EN oppositie) daarover blijft zwijgen, dit terwijl het (doen laten) stelen van staatsgeheimen zowat het ergste is dat een premier strafrechtelijk kan worden verweten. Het wordt de hoogste tijd dat ook deze zaak wordt aangekaart, al was het alleen maar om schoon schip te maken in een inlichtingendienst die tot op de dag van vandaag door andere landen met argusogen wordt bekeken. Naast de strafbare feiten die de heer Schotte ten laste worden gelegd in het kader van het Babel-onderzoek staat zijn curriculum vitae dus ook nog bol van andere kwalijkheden, terecht maakt advocaat Bijkerk zich zorgen dat Schotte nog meer schade kan aanrichten aan dit land dan hij reeds heeft gedaan. Het pleit voor Bijkerk dat hij ten minste zijn nek wil uitsteken om dit kwaad te voorkomen, maar geloof me, in dat streven staat hij echt niet alleen, velen zien het gevaar ook, maar uiten hun mening daarover niet in het openbaar omdat in een kleinschalige gemeenschap men nu eenmaal sneller wordt gecompromitteerd.
De heer Bijkerk is dus niet bezig met een heksenjacht. Hij is niet bezig met het ondernemen van pogingen om de heer Schotte oneigenlijkheden aan te wrijven die niet op waarheid berusten en hem daarmee te bekladden. Dat is echt ook niet nodig, de door Schotte gepleegde - en aan hem verweten handelingen staan concreet vast, transacties van dubieuze aard hebben plaatsgevonden, het bewijs ligt vast in specifieke authentieke bankafschriften en relevante documenten, er bestaat dus weinig ruimte om het bestaan van die laakbare handelingen aan te vechten. Daarover horen wij de heer Schotte dan ook niet praten, ook ontkent hij daarover niets en verwijt hij Bijkerk ook niet meegewerkt te hebben aan het scheppen van onwaarheden. De verweten heksenjacht is dus onzin evenals die inmiddels aftandse theorieën over complotten gesmeed met het OM die optreedt als vazal van het nog steeds koloniale Nederland. Wat een flauwekul allemaal, kinderlijke stemmingkwekerij, goedkoop en doorzichtig, typerend voor Schotte. Ik dank de heer Bijkerk in ieder geval voor zijn ‘extra mile’.
George Lichtveld,
Curaçao