Ach, wat een heerlijke wandeling gemaakt in Punda vanochtend (maandagochtend, red.). Het zonnetje was vroeg op, mensen waren lekker in de weer, moeder natuur had het knopje ‘extra benauwd’ ingedrukt en een enkele verkoper zonder enig schaamtegevoel bumpte zijn prijzen voor een flesje water naar vijf gulden per stuk. Mooi toch?
Viel het jullie op dat er minder vrijmarkt stond dit jaar en meer gewone markt? Vooral buiten de kledingwinkels. Zal wel aan mij liggen, maar kraampjes met winkelspul dat eindelijk op ware prijs wordt aangeboden trekken me niet zozeer aan. Vanuit buitenland geïmporteerd voor 15 gulden, in de winkel voor 150 gulden en dan in het kraampje voor 25 gulden.
Maar goed, wat zeg je ervan. Controle hebben we toch niet.
En terwijl je zo door de straten van Punda loopt, word je om de zo veel momenten begroet met een stinkende rioollucht die je doet denken aan ‘essence of politicians’, want dat hoort er natuurlijk volgens hen erbij. Er wordt al jaren over de stank geklaagd, maar er komt nooit wat van. Dan maar neusknijpers op. Of doe alsof je het niet ruikt. Eigenlijk wel zielig dat ons prachtige Punda nog steeds niet aan die viezigheid ontkomt. Net dat stukje kauwgom onder de zool van je schoen, dat je eindeloos blijft wegschrapen maar niet helemaal wegkrijgt.
Maar goed, wat zeg je ervan. Politici weten het toch beter.
Bij het Wilhelminaplein snel uitgekeken, vooral op het kleine legertje politieagenten en SKS’ers, die bij elkaar stonden te kletsen. Kan me niet voor de geest halen dat er zo veel rondliepen vorig jaar. zeker niet in zo vol ornaat. Verwachtten we een nationale coup waar we niets van weten? Vriendelijk aanzicht voor een toerist, hoor. Vooral die kogelvrije vesten, handboeien en wapens waren echt top. Eerlijk gezegd, wat mijn uiterste bewondering won waren de exemplaren in het politiecorps die nog net in hun uniform pasten. Hoe ze dat voor elkaar kregen met het formaat van Chichi’s aanstaande, weet ik echt niet.
Maar goed, wat zeg je ervan. Achter criminelen doe je toch niet rennen.
Over de Emmabrug in rustig tempo, vooral kleine kinderen ontwijkend die het eigenlijk al gezien hebben en liever een speeltuin induiken. Moeder en vriendinnen zijn te druk met de telefoon bezig, vaders zijn in geen mijlen te bekennen en zodra de Penha in de verte rijst is het ieder voor zich. Zelfs de eerste tien minuten van Gladiator is er niets bij. Gegil voor een beetje afgeprijsde parfum. En ook al doet de Penha zo haar best, ze kan het niet winnen van de zure braaklucht aan het begin van de Emmabrug die doet denken aan ‘eau de Marvelyne’, want dat de wateren hevig vervuild zijn weten we ook allemaal. Dat is om het extra aantrekkelijk te maken voor onze toeristische sector.
Maar goed, wat zeg je ervan. Het geld moet het Curaçaohuis in blijven stromen.
Rechtsomkeer bij het nog slapende Riffort, aangezien zij pas later echt in actie komen en nog wat laatste straatjes ingedoken. Het beruchte kantoor van FDRS lag er natuurlijk verlaten en potdicht bij, want deuren opengooien voor hun potentiële doelgroep is ze te veel. Dat was voor de jeugd, toch? Of wacht, ze zeiden dat ze een alternatief waren voor Usona en Amfo. Doelgroep is dan het volk? Wie weet? Wordt toch niet meer over gesproken. Nou ja, wat wil je. Alle vogels zijn allang gevlogen. Die op het papiergeld, bedoel ik. En dan sluipen ze zachtjes de vergetelheid in.
Maar goed, wat zeg je ervan. Moties van wantrouwen betekenen niets meer.
Rondom het middaguur is het tijd om naar huis te gaan, gemaakte foto’s te bekijken en een stukje te schrijven. Nu al vooruitkijkend op volgend jaar naar de dag dat vooral de anti-kolonialisten stilletjes meegenieten van de feestdag en de volgende dag grote bek opzetten hoe fout Nederland het allemaal doet.
Maar goed, wat zeg je ervan. Ze zijn toch elk jaar liever de gast en nooit de gastheer op het feest.
Natasha Read,
Curaçao