Met instemming het artikel gelezen van Elisabeth Hollander in het Antilliaans Dagblad van 17 september over ‘Het ervaren van succes’. Na lezing blijft de wrange waarheid en onbegrijpelijke realiteit mij door het hoofd spelen. Waarom is er sinds 1968 nooit een minister, een parlementariër, een vakbondsman, een schoolbestuur, een oudercommissie of andere belangrijke instantie opgestaan, die de moed heeft gehad om terug te gaan naar ‘de goeie ouwe tijd’ van het beroepsonderwijs? Waarom is in die hogere regionen kennelijk niet doorgedrongen hoe belangrijk de vorming van goede vaklui is? Waarom werd pas in de 21ste eeuw een slap aftreksel verzonnen in de vorm van vsbo, sbo et cetera, waardoor veel jong talent nooit meer de persoonlijk beste prestatie voor een vak kon leren en leveren? Nu gaan we opgespoorde drop-outs ‘bijscholen’ om mee te bouwen aan het nieuwe hospitaal! Zou het niet beter zijn om de leerlingen die de basisschool verlaten de kans te geven zich te bekwamen, met de aanleg en de talenten die zij hebben, in een vak waarmee zij later ook hun brood kunnen verdienen? Met andere woorden: haal de huishoudschool, de ambachtsschool en de technische school oude stijl weer van stal, zodat kinderen leren dat werken leuk is en dat werken met je handen en je hoofd een dubbele prestatie is, waarmee je altijd succes hebt. Misschien voelt iemand zich geroepen?
C. Jansen-van Heeswijk,
Curaçao