Ziekenhuis met handen in het haar over onverzekerde patiënt
Van een onzer verslaggevers
Willemstad - Het is bijna te bizar voor woorden én om het te geloven, maar in het CMC bevindt zich een patiënt die er al ruim een jaar verblijft, onverzekerd, omdat deze nergens anders terecht kan.
,,De betreffende patiënt is onverzekerd, is niet meer ziekenhuiszorgbehoeftig, maar geen enkele andere instantie die thuiszorg en/of verpleging biedt - wat de patiënt wel nodig heeft - wil de patiënt hebben omdat de patiënt niet verzekerd is.” Algemeen directeur Gilbert Martina van het Curaçao Medical Center zegt het met een mix van ongeloof en verontwaardiging.
De patiënt ligt per vandaag inmiddels 431 dagen in het CMC. ,,Dit kán gewoonweg niet.” De regering heeft het CMC de onverzekerde zorg van 15 november 2019 tot en met 31 december 2023 vergoed, stelt Martina. ,,Maar deze patiënt houdt dus een bed bezet ten koste van een andere patiënt die mogelijk wel geopereerd moet worden.” Gemiddeld blijft iemand in verband met een operatie drie dagen in het ziekenhuis.
,,Ondanks afspraken in het Bestuurlijk Hoofdlijnenakkoord, waarin is afgesproken dat er per 31 december 2022 een regeling komt, is dat nog steeds niet het geval”, legt de ceo uit. Het ziekenhuis heeft een brief ontvangen van de Sociale Verzekeringsbank SVB waarin staat dat de patiënt ongedocumenteerd/illegaal is en niet onder de BVZ (basisverzekering ziektekosten) valt en dat SVB dus de kosten niet kan betalen.
Het CMC heeft een zorgplicht, waardoor het CMC niets kan doen om deze situatie te vermijden. De realiteit is dat de patiënt in het CMC ‘woont’, met een totale kostenpost van 715.418,50 gulden tot afgelopen vrijdag.
Het opgelopen saldo van alle onverzekerde zorg bedraagt momenteel alweer ruim 1,8 miljoen. Maar de doorstroom naar de zogeheten derde lijn (verpleeghuizen als Betèsda), die niet mogelijk is voor ongedocumenteerden, is net zo goed een probleem. Ze zijn uitbehandeld, maar hebben nog wel medische verzorging en/of medicatie nodig. Omdat deze groep geen ‘thuissituatie’ heeft, kan CMC ze niet ontslaan en houdt zo’n patiënt onnodig een duur ziekenhuisbed vast.
Er zijn brieven en herinneringen gestuurd naar allerlei instanties, evenals aan minister Javier Silvania (MFK) van Gezondheid en minister Ruthmilda Larmonie-Cecilia (PNP) van Sociale Ontwikkeling om na te gaan hoe naar een oplossing kan worden toegewerkt, maar tot nu toe haalde dit niets tot weinig uit.
De betrokken persoon zou een volwassen kind in de Verenigde Staten hebben, maar die zou weinig willen doen voor de moeder. Zij verblijft ook al zo’n vijftien jaar op Curaçao, waardoor ze ook niet zomaar uitgezet kan worden.
Momenteel zijn er niet meer vergelijkbare gevallen van zeer langdurig verblijf in CMC. Maar het Curaçaose ziekenhuis krijgt regelmatig ongedocumenteerde patiënten die essentiële zorg nodig hebben, zoals dialyse, radiotherapie (kanker), keizersneden en pasgeborenen die prematuur zijn en in de Nicu (Neonatale Intensive Care Unit) liggen. Dit kost het CMC en de gemeenschap veel geld.
