Door Saskia Luckmann
Willemstad/São Paulo - De Curaçaose poedel Camillo is sinds dit weekend wereldkampioen. Niet in iets in het bijzonder, maar gewoon om zijn evenwichtig bestaan.

Gaf zijn goed gebouwd gestel, mooi onderhouden tanden, gecoiffeerde vacht, parmantige staart, zijn lichte tred of gehoorzaamheid de doorslag? Het beestje wordt vergeleken met een ideale standaard van dit hondenras. De flapjes van zijn oren moeten bijvoorbeeld precies tot zijn mondhoeken komen. Het gewicht, de lengte en stand van zijn poten, ook zijn gebit telt mee. Alles was excellent en dat maakte hem de allerbeste dit weekend op de ‘World Dog Show’ in São Paulo. In de categorie Veteranen, want Camillo is niet de jongste meer. Hij is 10,5 jaar oud en dan ben je als poedel al meestal op je retour.
Camillo is een middenslag poedel. Hij is de middelgrote variant in de poedelfamilie. Zijn baasje Netty van Ooijen reist vanaf Curaçao de wereld met hem af. Hij is al in twintig landen kampioen geworden. Netty is al vanaf haar tiende jaar bezeten van poedels. Ze heeft deze honden in soorten en maten gehad en getraind. Gewoon voor de lol of beter de liefde voor het beestje. Ze leert ze met groot geduld en ijzeren discipline allerlei commando’s en daar moet je meerdere keren per dag voor oefenen. Camillo lijkt haar te verstaan en zit, staat, rent, geeft pootjes, loopt achtjes, maakt geluiden of houdt zich koest. Tientallen commando’s volgt hij moeiteloos op. Dan is hij gezegend met een killer body dat ook goed onderhouden wordt. Veel wandelen, gezond eten, onderhoud aan vacht, nagels en natuurlijk gebit dat opvallend gezond oogt. Naast schoonheid ook een bijzonder vitaal teken.
Niet minder dan 60 kilo bagage sleept Netty mee naar iedere wedstrijd. Een tafel op wielen is de basis, daarop een bench (een overdekte hondenmand) tassen vol föhnen, hondenshampoos, kammen, hairsprays en hondentandenborstels. Dan een koffer showkleding voor haarzelf en voer voor Camillo. Ga er maar aan staan. Waarom wil je dit? ,,De heenreis was wel een drama. Ik vertrok te laat van Hato en miste mijn aansluiting in Bogota dus moest ik de hele nacht, wel negen uur, rondhangen met die hond en maar wachten op de aansluiting naar São Paulo. De dag om voor te bereiden ging in rook op. Toen was ook een van de twee bussen haarlak uit mijn koffer gehaald en moest ik daar nog iets op verzinnen. Maar het is gelukt. En dat allemaal voor eeuwige roem, want geldprijzen kan je niet winnen. Er zijn mensen die dit doen om hun hond als fok-hond op de kaart te zetten. Als Camillo nageslacht zou krijgen wil ik ze allemaal zelf houden. Nee, dan zou ik moeten stoppen met werken en kan ik alleen nog maar borstelen. Ik doe dit puur voor de lol.”