Rechter: Sehos en Land moeten verder praten

Van een onzer verslaggevers
Willemstad - Voor zover de landsregering zou denken dat de afspraken van 2013 over sanering en kwijtschelding van de Sehos-schulden zouden zijn vervallen, heeft de rechter daar een streep door gezet: partijen zijn nog altijd gebonden aan het MoU van negen jaar terug.

Wel worden stichting Sint Elisabeth Hospitaal (tegenwoordig Sint Elisabeth Foundation, SEF) en het Land in de gelegenheid gesteld in onderling overleg te gaan over de schuldenafwikkeling van het voormalige ziekenhuis Sehos.
Zo is begin deze week door het gerecht bepaald. De rechter heeft ‘uitgangspunten’ gegeven om te proberen aan de hand hiervan tot een oplossing van het geschil te komen. Verder wordt de zaak verwezen naar de rolzitting van 14 november aanstaande.
In een vrijwaringszaak, in verband met een vordering van Linde Gas, leverancier van onder andere medische gassen (Sehos is maandag veroordeeld tot betaling aan Linde Gas van een bedrag van bijna 550.000 gulden plus nog rente), gaat het in wezen om de schulden - over en weer - tussen het Sehos/SEF enerzijds en de Curaçaose overheid anderzijds.
Het betreft een complexe zaak, die teruggaat tot het Memorandum of Understanding (MoU) van september 2013. Toen was het nog de bedoeling dat Sehos aan het einde van de transitieperiode als exploitatie-entiteit van het nieuwe ziekenhuis CMC zou fungeren.
Begin 2019 is Sehos de beslissing van het Land ter kennis gekomen dat een andere entiteit hiermee zou worden belast. Op 15 november 2019 is het Curaçao Medical Center (CMC) geopend. Een week daarvoor is, in verband met faillissementsdreiging van Sehos, op initiatief van bisschop Luis Secco overleg gevoerd; met het Bisdom-akkoord als uitkomst.
In beide - het MoU en het Bisdom-akkoord - zijn afspraken gemaakt over afwikkeling en sanering/kwijtschelding van schulden. Daar is echter al dan niet geheel, slechts deels of zelfs geheel niet aan voldaan.
Ook nádat Sehos geen ziekenhuis meer was, heeft het Land schulden gemaakt: zoals voor de huur van de Sehos-keukenvoorziening ten behoeve van gevangenis SDKK en voor de huur van een noodlocatie voor coronapatiënten. In maart 2022 is Sehos door het gerecht surseance van betaling verleend, waarmee faillissement voorlopig is voorkomen.
In de vrijwaringszaak vraagt Sehos om het Land te veroordelen om aan het Sehos te betalen datgene waartoe Sehos jegens Linde Gas wordt veroordeeld. Volgens Sehos zouden haar schulden aan derden, waaronder die aan leveranciers zoals Linde Gas, aan het einde van de transitieperiode mee over gaan naar het nieuwe ziekenhuis. Maar Sehos werd dus niet de exploitant van CMC.
Het ligt volgens het gerecht niet voor de hand dat het Land schulden van Sehos aan derden zou overnamen. De schulden van Sehos aan derden vormen ‘in beginsel’ dan ook geen onderdeel van de schuldafwikkeling als bedoeld in het MoU.
,,Niet valt echter uit te sluiten dat sprake is van een toerekenbare tekortkoming van het Land door het nieuwe ziekenhuis niet door Sehos te laten exploiteren en de crediteuren niet mee over te laten gaan naar de beginpositie van het nieuwe ziekenhuis, als gevolg waarvan Sehos schade, in de zin van achtergebleven schulden aan derden, heeft geleden.” Het debat hierover is naar het oordeel van het gerecht ‘nog onvoldoende gevoerd’. Partijen krijgen gelegenheid dit alsnog te doen.

Sehos houdt vast aan MoU
Aan de orde is, allereerst, de vraag of partijen - Sehos en het Land - nog gebonden zijn aan de bepalingen van het MoU van september 2013. Vaststaat, aldus de rechter, dat het Land heeft besloten een andere entiteit dan Sehos het nieuwe ziekenhuis CMC te laten exploiteren. Als onbetwist staat ook vast dat dit een eenzijdig besluit van het Land is geweest, zonder enig overleg met Sehos.
,,Niet valt in te zien dat hierdoor de overige aanspraken van Sehos uit hoofde van het MoU zijn vervallen.” Gesteld noch gebleken is dat Sehos afstand heeft willen doen van de MoU-aanspraken. Integendeel, meent het gerecht, Sehos stelt nog steeds belang te hebben bij het vasthouden aan de afspraken uit het MoU, te meer zij door de komst van het nieuwe ziekenhuis zonder activiteiten is achtergebleven en haar de mogelijkheid om inkomsten uit het nieuwe ziekenhuis te genereren is ontnomen.
Voor zover de overheid het MoU op grond van onvoorziene omstandigheden wenst te ontbinden, heeft het Land geen, althans onvoldoende feiten en omstandigheden gesteld op grond waarvan kan worden geconcludeerd dat ongewijzigde instandhouding van het MoU naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid niet van het Land mag worden verwacht. ,,Partijen zijn dan ook nog gebonden aan het MoU”, stelt de rechter.
Dat is voor Sehos, tegenwoordig SEF (Sint Elisabeth Foundation), erg belangrijk. Partijen zijn het echter niet eens over wat zij in het MoU zijn overeengekomen, in het bijzonder waar het gaat om de peildatum voor de schuldsanering en de reikwijdte van het begrip ‘netto-restschuld’.
Sehos meent dat het Land is tekortgeschoten in de nakoming van de MoU-afspraken (alsmede die van het Bisdom-akkoord). Het betreft volgens Sehos kwijtschelding van de restschuld, leningen en belastingschulden en het niet nakomen van het additioneel toegekende zorgbudget, alsmede vergoeding voor de noodlocatie voor coronapatiënten en keukenvoorziening ten behoeve van de gevangenis.
Het Land deed vergeefs een poging te stellen dat er geen geldingskracht is van het MoU. De overheid erkent dat er in verband met de overgang van de ziekenhuisfunctie naar CMC er een eindafrekening moet plaatsvinden met Sehos. De overheid stelt zich echter op het standpunt dat de claims van het Land op Sehos het bedrag van de vorderingen van Sehos op het Land ‘overtreffen’ (en daarom niet vaststaat dat het Land de rekening van Linde Gas dient te betalen).
In het vonnis loopt de rechter alle vorderingen en de verschillende interpretaties van de afspraken af om die te beoordelen. En stelt vervolgens partijen in de gelegenheid om in onderling overleg te gaan over de schuldenafwikkeling en aan de hand van de in het vonnis genoemde uitgangspunten tot een oplossing te komen.