Van een onzer verslaggevers
Willemstad - In het Trafficking In Persons (TIP)-rapport staat dat op Curaçao de hulp aan slachtoffers van mensenhandel meestal gegeven wordt door niet-gouvernementele organisaties (ngo’s).
,,Civiele maatschappelijke organisaties verstrekten de meest noodzakelijke diensten, zoals huisvesting en medische zorg. De overheid heeft geen gespecialiseerde opvangcentra voor slachtoffers van mensenhandel. De overheid kon sommige slachtoffers van mensenhandel - volwassen vrouwen en hun kinderen tot 12 jaar - onderbrengen in een opvangtehuis voor slachtoffers van huiselijk geweld van een niet-gouvernementele organisatie. Het toenemend aantal gevallen van huiselijk geweld betekende dan echter dat het opvangcentrum minder capaciteit had om slachtoffers van mensenhandel op te vangen. De regering kon slachtoffers van kinderhandel doorverwijzen naar de Voogdijraad voor plaatsing in een internaat of pleegzorg. De regering heeft in 2021 geen slachtoffers van kinderhandel geholpen. Er zijn geen overheidsinstellingen of ngo’s die zijn uitgerust voor mannelijke slachtoffers. De autoriteiten melden dat het moeilijk is onderdak te regelen voor mannelijke slachtoffers van mensenhandel, ook om financiële redenen. Bij de stichting slachtofferhulp hadden buitenlandse slachtoffers geen recht op dezelfde zorg als binnenlandse slachtoffers.”
In het TIP-rapport wordt beschreven dat de afgelopen vijf jaar is gerapporteerd dat mensenhandelaars gebruikmaken van binnenlandse en buitenlandse slachtoffers op Curaçao. ,,Ongedocumenteerde migranten op Curaçao, vooral de aanzienlijke populatie van Venezolaanse onderdanen, zijn kwetsbaar voor zowel seks- als arbeidshandel. In 2020, verhinderden pandemie-gerelateerde verplaatsingsbeperkingen migranten om Curaçao te verlaten, waardoor nieuwe risico’s op mensenhandel ontstonden voor migranten die werk verloren tijdens de economische neergang als gevolg van de pandemie. Mensenhandelaren kunnen sommige van deze mensen hebben uitgebuit door misbruik te maken van hun kwetsbare positie. Ambtenaren melden dat de activiteiten van mensenhandelaars toenamen tijdens de pandemie, vooral individuele handelaars die onafhankelijk optraden.” Uitgelegd wordt dat handelaren vrouwen en meisjes uit Curaçao, de Dominicaanse Republiek en Venezuela exploiteren voor de sekshandel. Bar-eigenaren rekruteren vrouwen en meisjes om als serveerster of ‘tragomeisje’ te werken en dwingen hen vervolgens tot commerciële seks. Handelaren exploiteren migrerende arbeiders uit andere Caribische landen, Zuid-Amerika, China en India in huishoudelijke dienst, en dwangarbeid in de bouw, tuinen, minimarkten, detailhandel en restaurants. Venezolaanse migranten zijn kwetsbaar voor uitbuiting door Spaanstaligen die beweren hulp te bieden bij het zoeken naar werk op Curaçao. Uit recent onderzoek blijkt dat smokkelaars op Curaçao meer binnenlandse en meer mannelijke slachtoffers uitbuiten dan eerder werd aangenomen.
